Το στρατηγικό λάθος των Τόρις

Το πολιτικό σκηνικό στη Βρετανία ανατράπηκε ! Οι Νέοι Εργατικοί του Γκόρντον Μπράουν πέρασαν μπροστά στις δημοσκοπήσεις από τους Τόρις του Ντέιβιντ Κάμερον με τη συμπλήρωση 30 ημερών πρωθυπουργίας του πρώτου που μόνο μήνας του μέλιτος δε θα μπορούσε να τον αποκαλέσει κανείς. Το μέλλον των Συντηρητικών μοιάζει ζοφερό με τρεις καταγεγραμμένες ήττες, την τέταρτη να διαφαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα και την πέμπτη να βρίσκεται ήδη στο μαυλό των πλέον αισιόδοξων.

Οι εκλογές είναι προγραμματισμένες για το 2009, όμως ο Κάμερον από την ημέρα της αλλαγής σκυτάλης στην πρωθυπουργία ζητά επίμονα εκλογές προκειμένου να εκμεταλλευθεί το δημοσκοπικό πλεονέκτημα, τις πρόωρες μάλλον θα τις έχει (το Σεπτέμβρη), το πλεονέκτημα όχι. Ο Μπράουν κολύμπησε στα βαθιά και με επιτυχία. Ένα μήνας με τρομοκρατικές απόπειρες, διπλωματική κρίση και πλημμύρες. Όχι μόνο εξέρχεται αλώβητος αλλά και ενισχυμένος. Πρόσφατα στον Τύπο γράφτηκε ότι ο προβληματισμός για τον Βρετανό πρωθυπουργό σε σχέση με τον προκάτοχό του είναι ο εξής: τον Μπλερ όλοι τον άκουγαν αλλά δεν είχε κάτι να πει πια, ο Μπράουν έχει κάτι να πει αλλά ποιος θέλει να τον ακούσει ; Κι όμως θέλουν. Οι Βρετανοί αναζητούν ουσιαστικές διαφορές πολιτικής από τον Μπλερ και τις έχουν, κυρίως στην εξωτερική πολιτική, αλλά και διαφορά ήθους και ύφους πρωθυπουργού και επίσης το έχουν. Ο "χαρισματικά άδειος" (όπως έγραφε ο Μίμης Άνδρουλάκης) Τ. Μπλερ προσέφερε για δέκα χρόνια το τέλειο επικοινωνιακό πρόσωπο των Νέων Εργατικών, έδωσε σάρκα και οστά στην πολιτική του Τρίτου δρόμου. Ταυτίστηκε με επιλογές και στιγματίστηκε από ορισμένες (Ιράκ) και τελικά μισήθηκε περισσότερο από όσο αγαπήθηκε.

Μοιραία, ο επόμενος πρέπει να είναι διαφορετικός και είναι, πιο σεμνός, πιο μετριοπαθής, πιο συγκρατημένος, πιο political correct τύπος, λιγότερο επικοινωνιακός, πιο δουλευταράς, ίσως και πιο δογματικό και απόλυτος και μάλλον πιο ηγέτης. Ο Μπράουν καλύπτει τις τωρινές απαιτήσεις των Βρετανών και δικαιώνεται. Ο Κάμερον χάνει εξίσου μοιραία. Είναι ο νεόκοπος Μπλερ των Τόρις που κατάφερε να ξεπεράσει το πρωτότυπο την εποχή της παρακμής του δεύτερου. Αδυνατεί, όμως, να αντιμετωπίσει τον Μπράουν που δεν είναι Μπλερ και νομοτελειακά σχεδόν βλέπει το άστρο του να σβήνει ταυτόχρονα με το πρωτότυπο. Οι Τόρις φαίνεται πως θα πληρώσουν στις ερχόμενες εκλογές το στρατηγικό λάθος του ηγέτη του.

Για τους πιο αισιόδοξους Εργατικούς με τη νέα τάξη πραγμάτων στη Βρετανική πολιτική σκηνή ανατέλλει το άστρο του Ν. Μίλιμπαντ, 41 ετών, υπουργός εξωτερικών και επίδοξος διάδοχος του νυν ηγέτη των Εργατικών ίσως και πρωθυπουργός. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. όπως λένε και οι Αμερικανοί η εσωτερική πολιτική σε φθείρει, η εξωτερική μπορεί να σε σκοτώσει. Αυτός είναι και ο κίνδυνος για το συμπαθή Μιλιμπαντ. Ως τότε κυρίαρχος θα είναι ο Μπράουν και οι Νέοι Εργατικοί, των οποίων ο άλλοτε αφανής ήρωας, γίνεται πετυχημένος πρωταγωνιστής...

Ας ανοίξουμε τη δικιά μας ατζέντα !

Μέσα στο γενικευμένο κλίμα απογοήτευσης και προβληματισμού για την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας και γενικότερα σε ένα πλαίσιο σύγχυσης πολιτικών και ιδεολογιών, πιστεύω πως η δυναμική κοινωνία των ενεργών πολιτών πρέπει και μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Η πολιτική απαιτεί ανανέωση ιδεών και αυτή μπορεί να γίνει μόνο από κάτω, όπως λειτουργεί η σωστή δημοκρατία και όχι με επιβολή από πάνω.

Μετά από την εξάμηνη ενασχόλησή μου με τη blogόσφαιρα, πιστεύω ακράδαντα πως είναι ένας χώρος ανοιχτής συμμετοχικής διαβούλευσης μοναδικός, που μπορεί να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της προώθησης νέων πολιτικών και ιδεών. Για το λόγο αυτό δημιούργησα μετά από πολύ καιρό προβληματισμού ένα wiki, με στόχο τη συνάθροιση σε αυτό προτάσεων, ιδεών και απόψεων και πρωτίστως τη σύνθεση αυτών πάνω στα προβλήματα της σύγχρονης πολιτικής στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ένα wiki, που εξ ορισμού είναι μια συμμετοχική ανοιχτή διαδικασία διαβούλευσης ενεργών πολιτών, μπορεί και ελπίζω να συγκεντρώσει και να συνθέσει τις απόψεις μας. Τις απόψεις των προοδευτικών πολιτών του Κέντρου και της Αριστεράς που απογοητευμένοι βλέπουμε καθημερινά την παρακμή της πολιτικής και των κομμάτων, την έλλειψη ιδεών και στοχευμένων απαντήσεων στις προκλήσεις της νέας εποχής. Ένα χώρο διαβούλευσης και συζήτησης και παράλληλα ένα χώρο σύνθεσης πολιτικών απόψεων.

Καλώ σε αυτή την προσπάθεια όσους διαβάζουν τακτικά το blog μου, και κυρίως τους bloggers που διαβάζω τακτικά εγώ και περιλαμβάνονται όλοι στα ενδιαφέροντα links. Ίσως τελικά να μην συμμετάσχει κανείς και η προσπάθεια μου να αποδεικτεί - λόγω και της εποχής που ξεκινά- όνειρο θερινής νυκτός, παρόλα αυτά ελπίζω στη συμμετοχή σας, πιστεύω στη δύναμη των bloggers.

... Όσοι "πιστοί" προσέλθετε στο http://e-politikes.wikispaces.com



ΥΓ/ Επειδή παρακολουθώ την προσπάθειά τους από την αρχή, θέλω για άλλη μια φορά να αναφερθώ στο εξαιρετικό neolaia.gr, στο οποίο μου δόθηκε η δυνατότητα να συμμετέχω με τα post μου, και τώρα ξεκινά και το neiolaiatv. Καλή αρχή παιδιά και από εδώ !

Σημασία δεν έχει πότε, αλλά με ποιο θέμα

Τις τελευταίες εβδομάδες πλανιέται στην πολιτική ατμόσφαιρα ένας άσκοπος προβληματισμός αναφορικά με το χρόνο των εκλογών, ο οποίος γιγαντώνεται με τον καιρό. Κακά τα ψέματα ο χρόνος των εκλογών είναι ένα ήσσονος σημασίας τεχνικό ζήτημα και ψευδές πλεονέκτημα της κυβερνητικής πλειοψηφίας ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας.

Πρώτιστο ζήτημα είναι το θέμα των εκλογών, όχι ο λόγος που θα προκηρυχθούν αλλά αυτό που θα κυριαρχήσει στην προεκλογική περίοδο και θα βαρύνει στην κρίση των ψηφοφόρων. Παραδοσιακά κάθε εκλογική μάχη έχει ένα καίριο ζήτημα, ένα διακύβευμα στο οποίο και κρίνεται τελικά η πολιτική μάχη.
Το '74 ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας, το '77 η συνέχιση της ομαλότητας, το '81 η Αλλαγή, το '85 η εμπάδωση της αλλαγής και η επέκταση της, το '89 η κάθαρση, το '94 η δικαίωση του Παπανδρέου και η αποδοκίμασια της αντιλαϊκής πολιτικής Μητσοτάκη, το '96 και το 2000 ο εκσυγχρονισμός και το 2004 η νέα διακυβέρνηση και η επανίδρυση.

Το 2007 ποιο θα είναι; Η συνέχεια της νέας διακυβέρνησης, όπως θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς; Ποιο έργο να συνεχιστεί; η τριετής λιτότητα ή τα μεγάλα έργα που δεν εκπονήθηκαν; οι άδικες και αναποτελεσματικές φοροαπαλλαγές ή μη-μεταρρύθμιση της υγείας; η μη-μεταρρύθμιση της παιδείας και οι επικοινωνιακές συγκρούσεις στην ανώτατη εκπαίδευση; η απουσία εξωτερικής πολιτικής ή η αντιδραστική πολιτική των σωμάτων ασφαλείας; η μη-επανίδρυση ή τα σκάνδαλα των ομολόγων; Από όποια πλευρά και να το δει κανείς η ΝΔ δεν έχει να υπερασπιστεί κάτι ώστε να προβάλλει τη συνέχεια του ως ανάγκη επανεκλογής της. Αντίθετα, η βαθειά κρίση που διέρχεται ο τόπος τα τρία τελευταία χρόνια επεκτάθηκε και ανάγκη για τομές και αλλαγές έγινε περισσότερο απαιτητική από ποτέ.

Αυτή είναι και η βασική τακτική αδυναμία της κυβερνητικής παράταξης μπροστά στις κάλπες. Δεν μπορεί να επιβάλλει πολιτικό διακύβευμα, ενώ θέματα και προβλήματα υπάρχουν, ενώ την πολιτική ηγεμονία την κατέχει αδιαμφισβήτητα. Διακύβευμα όμως πολιτικοκοινωνικό υπάρχει σήμερα για τους ίδιους τους πολίτες;

Φυσικά και υπάρχει. Η πολλαπλότητα όμως των προβλημάτων, η σύγχυση των πολιτικών ιδεολογιών και ο κάλπικος ριζοσπαστισμός δημιουργούν ένα απροσδιόριστο κλίμα ευρείας σύγχυσης και προβληματισμού. Η Ελληνική πολιτεία διανύει μια κρίσιμη φάση "μεγάλης παρακμής" *, όπου η πολιτεία δεν είναι κυβερνήσιμη, η σχέση κράτους-πολίτη διέρχεται κρίση, οι θεσμοί αμφισβητούνται έντονα και πανταχόθεν, η αξιοπιστία του δικαστή έχει χαθεί, η πολιτική ιδιωτικοποιείται, τα ΜΜΕ αποκτούν ρόλο διαφορετικό από αυτό που τους αντιστοιχεί...

Συνδυαστικά με αυτά υπάρχει η κρίση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και της ίδιας της ένωσης που σε μια εποχή διεθνοποίησης των προβλημάτων και διάνοιξης των οριζόντων φαντάζει πιο αναποτελεσματική από ποτέ.

Το θέμα λοιπόν που θα παρουσιαστεί ως η λύδια λίθος της επόμενης διακυβέρνησης μπορεί να μην υπάρχει εμφανώς, για δύο λόγους, γιατί τα προβλήματα είναι παντού και η ελπίδα (όραμα) πουθενά.

Μπορούν οι εκλογές να προσφέρουν λύση στη βαθειά κρίση της Ελληνικής κοινωνίας; Όχι, τουλάχιστον άμεσα. Η ΝΔ δεν μπορεί να υποστεί μετάλλαξη και το ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα μπορέσει να κυβερνήσει αποτελεσματικά. Το ΚΚΕ έχει διαλέξει τη στείρα άρνηση, ο ΣΥΝ κερδίζει έδαφος στην Αριστερά πρωταγωνιστώντας στην αντίδραση και όχι στην πολιτική δράση, το ΛΑΟΣ λειτουργεί ως το τελευταίο καταφύγιο των απογοητευμένων.

Μόνο αν αυτές οι εκλογές σταθούν αφετηρία της μεταβολής του πολιτικού status quo, που θα προκαλέσει ανανέωση και σε πρόσωπα και σε ιδέες και θα θέσει τις βάσεις για ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, οι οποίες θα επιδιώξουν τομές και αλλαγές με περισσότερη δημοκρατία και όχι με αντιδραστική πολιτική. Και αυτή η ελπίδα μπορεί να βρεθεί μόνο στην Κέντροαριστερα, στην ανάδειξη εκεί ενός ενιαίου προοδευτικού φορέα.

" Όπως έχουν τα πράγματα, η δύναμη που μπορεί να σπάσει την ακινησία, να καταπολεμήσει την αδιαφορία και να δώσει καινούργια έμπνευση και πίστη σ' ένα μεγάλο σχέδιο για την ελληνική αναγέννηση και τη συμβολή της πατρίδας μας στην εποποιία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι η Κεντροαριστερά: η συνάντηση κυρίως του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, πάνω στη βάση ενός προγράμματος επεξεργασμένου, σε ανοιχτή διαβούλευση με την κοινωνία, ανοιχτή σε όλους τους πολίτες ", όπως λέει στο βιβλίο η ξεχωριστή και σεβαστή φωνή της Αριστεράς ο Λεωνίδας Κύρκος. Και αν κάτι τέτοιο δε μπορεί να συμβεί πριν τις εκλογές, ίσως αυτές σταθούν η αφετηρία αλλαγών και διεργασιών στον προοδευτικό χώρο και έτσι φανεί μια λύση στο αδιέξοδο...


* όπως περιγράφει ο Δ. Τσάτσος στο βιβλίο του η "Μεγάλη παρακμή"

Όταν χαθεί το μέτρο…

Μέσα σε μία εβδομάδα η πολιτικοί μας γύρισαν χρόνια πίσω….

Επιστρέψαμε σε ένα ξεχασμένο επίπεδο πολιτικής ζωής, χυδαιότητας και λαϊκισμού…

Ζούμε πάλι σε ένα κλίμα πολιτικά μολυσμένο από αλλεπάλληλα σκάνδαλα και λαϊκίστικες πρακτικές που επιδιώκουν να τα συμψηφίσουν και να τα αποσιωπήσουν, ενισχύοντας την αποστροφή του λαού απέναντι στους πολιτικούς και την ήδη εκτεταμένη δυσπιστία ότι το υπάρχον πολιτικό status quo μπορεί να δώσει λύσεις.

Ο πρωθυπουργός ανακαλύπτει μπαγιάτικα σκάνδαλα συγγενών τεχνοκρατών-μεσαίων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να απαντήσει στο τρομακτικό ζήτημα των ομολόγων και να ξεφύγει από την τραγική οικολογική καταστροφή της Πάρνηθας… στυγνός λαϊκισμός, πολιτικός αμοραλισμός… η αρχή του εξευτελισμού της πολιτικής… όταν υπάρχουν ευθύνες τις αναλαμβάνουμε δεν σφυρίζουμε αδιάφορα και δεν επιδιώκουμε συμψηφισμούς…

Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μεταχειρίζεται εδώ και πολύ καιρό ένα υβριστικό λεξιλόγιο αναφερόμενος στην κυβέρνηση, που ακόμα και αν δικαιολογείται από τις περιστάσεις και τα πεπραγμένα της τελευταίας απαξιώνει επιπρόσθετα την πολιτική, βλάπτει και επισκιάζει κάθε ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον και τις επενδύσεις των ταμείων… και πάλι μια μορφή λαϊκισμού εξίσου επικίνδυνη όταν οδηγεί στη δίχως μέτρο υιοθέτηση απλών καταγγελιών, όταν στηρίζεται σε «εύπεπτα» και «ανούσια» συνθήματα

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ χαρακτηρίζει «νονό» τον πρωθυπουργό… ακραίο όσο και δικαιολογημένο όταν επί τρία χρόνια ο τελευταίος λειτουργεί εξαφανισμένος αποφεύγοντας κάθε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ο πρωθυπουργός θυσίασε την πολιτική νομιμοποιήση στην πολιτική νομιμότητα για χάρη επικοινωνιακών = μικροκομματικών σκοπών. Ξέχασε ότι η κυβέρνηση κατακτά την πολιτική νομιμότητα με την εκλογή της, πρέπει όμως να επιδιώκει και να έχει την διαρκή πολιτική νομιμοποίηση από το λαό και αυτό να το πετυχαίνει μέσω του κοινοβουλίου. Επιδίωξε να αφήσει την εκτελεστική εξουσία των υπουργών να καταπατήσει το κοινοβούλιο και να το μετατρέψει σε ένα θέατρο πολιτικού διαλόγου με τον ίδιο απόντα. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ έπαιξε και αυτός με τα όρια και ίσως έχασε το μέτρο στις εκφράσεις του…

Το κλίμα είναι νοσηρό, προκαλεί αποστροφή, εντείνει την απογοήτευση, ενισχύει την απαισιοδοξία, μειώνει την εμπιστοσύνη, αυξάνει την αδιαφορία… το κλίμα διαμορφώνεται και από τις λέξεις και από τις πράξεις των πολιτικών… και στα δύο έχασαν το μέτρο, ξεπέρασαν τα όρια, εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα….

Πολιτική σημαίνει αναγνώριση των ηθικών ορίων, τα ξεπεράσατε κύριοι όλοι μαζί, εκτεθήκατε ανεπανόρθωτα και εσείς και όλοι εμείς που πιστεύουμε στην πολιτική, που πιστεύουμε ότι η πολιτική μπορεί να δώσει λύσεις και πασχίζουμε να το αποδείξουμε στους συμπολίτες μας….

Οργισμένος e-politis… απογοητευμένος Έλληνας πολίτης…