Στρατηγικό σφάλμα

Η κίνηση Παπανδρέου σήμερα έφερε το ΠΑΣΟΚ στην κρισιμότερη και δραματικότερη στιγμή της ιστορίας του. Το κίνημα βιώνει με καθυστέρηση την μετά-Ανδρέα εποχή, μακριά από το κράτος, με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Τώρα θα αποδειχθεί πραγματικά αν το κόμμα ήταν ο Ανδρέας και τα πάντα οφείλονταν σε αυτόν ή αν μπορεί να υπάρξει και χωρίς αυτόν παράλληλα με την οριστική απώλεια της εξουσίας.

Ο Γ. Παπανδρέου επιδίωξε να καταγράψει μια δυναμική, πολώνοντας το εσωκομματικό τοπίο και οδηγώντας τα πράγματα στα άκρα. Απέτυχε οικτρά. Αιφνιδίασε τους πάντες, έθεσε εχθρούς, φίλους και ουδέτερους απέναντι του. Πρόκειται για άλλη μία γκάφα, δώρο στο Ε. Βενιζέλο. Δεν ξέρω αν ευθύνονται οι συνεργάτες του, πάντως μετά από τόσα λάθη δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά για τον ίδιο.

Αυτός που εκτέθηκε επίσης ανεπανόρθωτα είναι ο τέως πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, εμφανίστηκε ψευτο-ενωτικός και κλασσικός "κομματάρχης", να οδηγεί βουλευτές στο πλευρό του κ. Βενιζέλου. Κρίμα για τον ίδιο.

Τα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο και όλα πια δείχνουν πιθανά...

(στο blog λειτουργεί πιλοτικά newsletter, όσοι ενδιαφερόμενοι εγγραφείτε
το blog αναζητά αρθρογράφους, όσοι ενδιαφερόμενοι στείλτε e-mail
πληροφορίες δίπλα)

Το βιβλίο αποσύρθηκε. Ζήτω το βιβλίο!

Ο κύβος ερρίφθη, το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού αποσύρθηκε. Μπροστά στο πολιτικό κόστος, τεράστιο μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση έκρινε πως ήρθε η ώρα της απόσυρσης. Έτσι όπως διαχειρίστηκε το θέμα το τρίγωνο συγγραφείς-κυβέρνηση-τηλεπαράθυρα εδώ και περίπου ένα χρόνο αυτή ήταν και η μοναδική έντιμη λύση. Ο λαός άλλωστε μίλησε, το εν λόγω βιβλίο πλήγωσε τα ποσοστά της ΝΔ, έβαλε το ΛΑΟΣ στο Βουλή, έβγαλε από αυτήν τη κα Γιαννάκου και τον κ. Καλό.

Ο κόσμος πείστηκε πως το βιβλίο αλλοιώνει την εθνική μας ταυτότητα, παραχαράσει την εθνική μας ιστορία και τιμώρησε τους υπαίτιους. Και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκε η κυβέρνηση Καραμανλή και το μόνο θέμα που κάθε επικοινωνιακή διαχείριση απέτυχε. Και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.

Η ιστορία της ιστορίας γεννά ερωτηματικά για τον τρόπο που αντιδρούμε ως λαός, για το ποιοι και πως μας παρασύρουν, για το τι πιστεύουμε πραγματικά, για το πως λειτουργούν οι πολιτικοί ταγοί.

Όσο για το βιβλίο η άποψη μου είναι γνωστή εδώ και μήνες (βρείτε την εδώ).

(στο blog λειτουργεί πιλοτικά newsletter, όσοι ενδιαφερόμενοι εγγραφείτε
το blog αναζητά αρθρογράφους, όσοι ενδιαφερόμενοι στείλτε e-mail
πληροφορίες δίπλα)

Περιφρούριση της πολιτικής αυτονομίας

Όπως σημειώνει ο έγκριτος δημοσιογράφος της "Καθημερινής" τα ΜΜΕ έπαιζαν και θα συνεχίσουν να παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο στα τεκταινόμενα εντός των πολιτικών κομμάτων. Εξ ου και η αδήριτη ανάγκη για ουσιαστική περιφρούρηση της πανθομολογούμενης πολιτικής αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ.

Σε συνδυασμό με την αλλαγή των εποχών και την επιλογή των πολιτών για μια πιο χαλαρή συμμετοχή στα κόμματα, μάλλον το κίνημα θα έπρεπε πρώτα να ανοίξει τη συζήτηση για μια νέα σχέση κόμματος-μέλους για μια σαφή οριοθέτηση των μελών και της πολιτικής αυτονομίας του.

Οφείλουν να διασφαλίσουν τη διαδικασία αλλά και την ουσία που προκύπτει από αυτή. Οι εποχές και οι κοινωνίες αλλάζουν, τα κόμματα υποχρεούνται να συμμορφώνονται, όχι να κλείνονται στο καβούκι τους και να αποκόπτονται από την κοινωνία, ούτε να αφήνονται στα νέα ήθη και να ισοπεδώνονται.

clipped from news.kathimerini.gr Διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη, τα ΜΜΕ διεμβολίζουν τη βούληση του κόμματος στο όνομα της κοινωνίας. Μ’ αυτήν την έννοια, κατασκευάζουν περισσότερο από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ τον αυριανό αρχηγό του. Εμμέσως πλην σαφώς χειραγωγούν τη διαδοχή πριν αυτή τεθεί επί τάπητος. Αυτό υπήρχε και πριν, αλλά κυριαρχεί πλήρως με τη συμμετοχή στην ψηφοφορία των «φίλων». Το είδαμε το 2004 με τον Γ. Παπανδρέου. Το βλέπουμε τώρα και με τον Β. Βενιζέλο. Υπάρχει, βεβαίως, και η άλλη όψη του νομίσματος. Είναι η επιθυμία των πολιτών για συμμετοχή σε πολιτικές διαδικασίες. Λύση στο πρόβλημα, όμως, δεν είναι «να ψηφίζει όποιος περνάει απέξω»! Θα μπορούσε να είναι ο επανακαθορισμός της έννοιας του κομματικού μέλους. Η σχέση μπορεί να γίνει πιο χαλαρή, αλλά θα χάσει το νόημά της εάν δεν εμπεριέχει το στοιχείο της πολιτικής «στράτευσης».

To αυτονόητο...

Μετά τις εκλογές η εφημερίδα επαναφέρει στο προσκήνιο την αχίλλειο πτέρνα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το σύμβολο του καιροσκοπισμού που διακρίνει την κοινωνία και τους πολιτικούς μας, το εκλογικό σύστημα και τις αναρίθμητες αλλαγές του.

Πρόκειται για ένα θέμα που θα λυθεί μοναχά με σοβαρό, ανοικτό και διαφανή διακομματικό διάλογο, με ουσιαστική συναίνεση για προχωρήσουμε στην υιοθέτηση ενός πάγιου εκλογικού συστήματος και στη συνταγματική κατοχύρωση της τετραετίας.

Ενδεχόμενο πρότυπο, το γερμανικό ή και το βρετανικό σύστημα. Απόλυτη αναγκαιότητα όμως είναι να ρυθμίζουμε το αυτονόητο !

clipped from news.kathimerini.gr Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί η Ελλάδα δεν έχει ένα πάγιο εκλογικό σύστημα, όπως οι περισσότερες μεγάλες δημοκρατίες του πλανήτη μας; Εχει ίσως φτάσει η ώρα που η διάρκεια της κυβερνητικής θητείας και το εκλογικό σύστημα θα ορίζονται από το Σύνταγμα. Οι πολιτικοί ηγέτες θα γνωρίζουν τους όρους του παιχνιδιού και τον πολιτικό ορίζοντα κάθε κυβέρνησης, ώστε να μην μπορούν να «παίξουν παιχνίδια» με τους θεσμούς. Τα κόμματα θα μπορούσαν να πάρουν την πρωτοβουλία να συζητήσουν το μείζον αυτό θέμα τώρα. Η κυβέρνηση δικαιούται να προτείνει την αλλαγή του εκλογικού νόμου, ο οποίος θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να ανοίξει η ίδια αυτόν τον διάλογο. Ωρα να γίνουμε ευρωπαϊκή δημοκρατία σε βασικά θεσμικά ζητήματα.

Έχουν δικαίωμα οι δημοσιογράφοι να λένε τη γνώμη τους;

Αυτό το ερώτημα βρίσκεται στα χείλη των περισσοτέρων μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Οι ανοικτές παρεμβάσεις συγκροτημάτων και δημοσιογράφων στο πλευρό υποψηφίων έχουν προκαλέσει οργή αλλά και προβληματισμό.

Προχωρώ σε μια κυνική διατύπωση , αλλά και άκρως ρεαλιστική: Τα συγκροτήματα, οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι σε ένα καθεστώς άκρατης διαπλοκής με την πολιτική και σε μια εποχή κυριαρχίας της εικόνας, της επικοινωνίας και της τηλεόρασης (δηλαδή των ισχυρότερων όπλων τους), μεταλλαγμένοι πλήρως σε όργανα προπαγάνδας και όχι αντικειμενικής ενημέρωσης και εκπρόσωποι συμφερόντων (των δικών τους συμφερόντων), δικαιούνται να έχουν λόγο για τις εξελίξεις εκφράζοντας ανοικτά απόψεις. Είναι ένα δικαίωμα που οι πολιτικοί με τη διασύνδεσή τους με δημοσιογράφους, εκδότες και καναλάρχες εκχώρησαν.

Οι πολίτες από την άλλη, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν το ρόλο των ΜΜΕ, να γνωρίσουν μέρα με τη μέρα τις πρακτικές τους και να συμπεριφερθούν ώριμα. Να μείνουν μακριά από τις σειρήνες, να θέσουν τους δικούς τους όρους, να απομυθοποιήσουν κάθε δημοσιογράφο και να αντιληφθούν πόσοι και ποιοι λειτουργούν ως "ηχεία" των αφεντικών τους, να αποφασίσουν δίχως επηρεασμό.

εσείς τι λέτε; έχουν δικαιώμα γνώμης και παρέμβασης οι δημοσιογράφοι;

(εγγραφείτε στο newsletter του blog, λειτουργεί σε πιλοτική μορφή)

Σοσιαλδημοκρατία σε κρίση ! (σχεδόν παντού)

Οι ομοιότητες είναι αρκετές. Μπορεί τα δύο κόμματα εξουσίας να μη συγκυβέρνησαν στην Ελλάδα, αλλά οι εντυπώσεις είναι ανάλογες, αντιμετωπίζονται από την πλειοψηφία σαν να το έχουν κάνει. Επίσης και εδώ αυξάνουν τη δύναμη τους Αριστερά κόμματα αντίδρασης, που επιτυχημένα διεμβολίζουν τα πάλαι ποτέ κραταιά Κεντροαριστερά κόμματα.
Εκτιμώ πως τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αντιμετωπίζουν ανά την Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα) το ίδιο πρόβλημα. Δεν προσφέρουν μια εναλλακτική διαφορετική πρόταση, ιδίως μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την ενσωμάτωση του καπιταλισμού στην πιο άγρια μορφή του. Ενώ τα χαρακτηριστικά που τα κόμματα αυτά έδωσαν στην Ενωμένη Ευρώπη τα κάνουν επιπλέον αντιπαθή στο ευρύ κοινό.
Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσουν, άκρως επίκαιρο και για το ΠΑΣΟΚ: θα υποστηρίξουν μια ουσιωδώς εναλλακτική ριζοσπαστική εφικτή πρόταση με έμφαση στο κοινωνικό κράτος, επιχειρώντας την πολιτική ηγεμονία στο χώρο του Κέντρου και της προοδευτικής Αριστεράς; ή θα μεταβληθούν σε ένα σχήμα ανάλογο κεντρώου κόμματος, με στελέχη δεξιάς και αριστεράς που θα διεμβολίσει τα κυρίαρχα δεξιά κόμματα και θα υπερτονίσει τις διαφορές νοοτροπίας και όχι ουσίας από τη λαϊκή Δεξιά;

clipped from www.enet.gr Στο εν λόγω κείμενο οι Σοσιαλδημοκράτες υπογραμμίζουν την προσήλωσή τους στο κοινωνικό κράτος -και μάλιστα στην κλασική μορφή του -, επαναφέρουν στον προγραμματικό λόγο τους το στόχο του «δημοκρατικού Σοσιαλισμού» και ασκούν δριμεία κριτική στα «καπιταλιστικά νεοπλάσματα»! Δεν αποκλείεται ο αριστερός βερμπαλισμός να «διώξει» από το κόμμα τους ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου και να γίνει τελικά μπούμερανγκ. Είναι ωστόσο σαφής η προσπάθεια της ηγετικής ομάδας τού SPD να αρθρώσει αριστερό πολιτικό λόγο προκειμένου να επαναφέρει στις γραμμές του κόμματος τους ψηφοφόρους εκείνους που δραπέτευσαν με κατεύθυνση το αριστερό κόμμα του Λαφοντέν. Το εάν θα τα καταφέρει ή όχι, θα εξαρτηθεί κυρίως από την αξιοπιστία της. Πάντως για καλό και για κακό η ομοσπονδία των γερμανικών συνδικάτων αποφάσισε να μη συστήσει στα μέλη του να ψηφίσουν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στις επόμενες εκλογές. Οι λευκές επιταγές τελείωσαν και στη Γερμανία.

Πρόωρες εκλογές στη Μ. Βρετανία ?

Οι κρίσεις για τους Νέους Εργατικούς ποικίλουν. Οι μεν εκτιμούν πως υπέκυψαν στα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού, οι δε πως πέτυχαν την απόλυτη πολιτική ηγεμονία και συνιστούν μοναδικό παράδειγμα επιτυχημένου Σοσιαλιστικού ή Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος από τη δεκαετία του '90 και έπειτα.
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ένα, πως οι Νέοι Εργατικοί με τον Τρίτο Δρόμο και την ανασυγκρότηση του κόμματός τους πέτυχαν να εκφράσουν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και να δημιουργήσουν συνθήκες σχετικής οικονομικής ευημερίας, που τους διατηρούν στην εξουσία. Πέρα από το ιδεολογικό τους στίγμα, όμως, οι Νέοι Εργατικοί είναι ένα θετικό παράδειγμα αναμόρφωσης ενός φθαρμένου κομματικού μηχανισμού και εκ βάθρων αναδιάρθρωσής του.
Όσο για τις εκλογές μάλλον θα προκηρυχθούν. Και αυτό γιατί θέλει σύντομα ο Μπράουν να κόψει τον ομφάλιο λώρο που τον συνδέει με τον Τόνυ Μπλερ και να αυτονομηθεί.

clipped from www.enet.gr Μπορεί χθες, στην έναρξη του συνεδρίου στο Μπόρνμουθ της νότιας Αγγλίας να δήλωσε «ναι, υπάρχει φημολογία, όμως είμαι επικεντρωμένος στην ολοκλήρωση του έργου μου», αργότερα όμως -σε συνέντευξή του στο BBC- υποστήριξε ότι οι εκλογές θα προκηρυχθούν την «κατάλληλη στιγμή». Και οι σύμβουλοί του εκτιμούν ότι η στιγμή είναι «απολύτως κατάλληλη» για τον Μπράουν, που ανέλαβε το πρωθυπουργικό αξίωμα τον Ιούνιο, καθώς σειρά δημοσκοπήσεων δίνουν το προβάδισμα και με υψηλά ποσοστά στους Εργατικούς. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου ICM, που δημοσιοποιήθηκε χθες, οι Εργατικοί συγκεντρώνουν 39% στην πρόθεση ψήφου και διατηρούν προβάδισμα 6 ποσοστιαίων μονάδων έναντι των Συντηρητικών, του Ντέιβιντ Κάμερον. Η δημοτικότητα της κυβέρνησης των Εργατικών παραμένει υψηλή ανεξαρτήτως της εμπλοκής της χώρας στην επιχείρηση στο Ιράκ και στις εσωτερικές εξελίξεις: σοβαρότατη κρίση στη μεγάλη τράπεζα «Northern Rock», υψηλά επιτόκια, εκδήλωση επιζωοτίας.

Aνάγκη και (μάλλον) λύση ο τρίτος πόλος

Μετά την καταιγίδα, η ηρεμία. Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ καταλάγιασαν, για την ακρίβεια κορυφώνονται στο παρασκήνιο. Επιτέλους δρομολογήθηκε μια πολιτική διαδικασία που θα επιτύχει την οριστική λύση στο ζήτημα της ηγεσίας στο κίνημα.

Τάχθηκα από την αρχή κατά του κ. Βενιζέλου και εμμένω σε αυτή τη θέση. Το πολιτικό ήθος και ύφος του είναι ορατά, οι πολιτικές του θέσεις γνωστές και συντηρητικές, η αδυναμία του να αναμορφώσει την Ελληνική Κεντροαριστερά δεδομένη. Αυτό δε σημαίνει υποστήριξη του Γ. Παπανδρέου. Αντίθετα, ο κύριος Παπανδρέου έχει να διανύσει έναν μακρύ και κακοτράχαλο δρόμο στην προσπάθειά του να πείσει ότι κατάλαβε τα λάθη του, ότι μπορεί να αλλάξει και ο ίδιος σε κάποια ζητήματα, ότι απέκτησε ηγετικές ικανότητες. Φέρει ευθύνη για αυτά τα τρία χρόνια, για όσα κακώς έκανε και ακόμα μεγαλύτερη για όσα κακώς δεν έκανε.

Μία τρίτη υποψηφιότητα είναι αναγκαία, προκειμένου να εκφραστούν όσο το δυνατό περισσότερες απόψεις, να υπάρξει μια πολυφωνία, μια διέξοδος για όσους δεν εκφράζονται από τους ήδη υποψήφιους αρχηγούς. Θα ήταν όμως και λύση καθώς εκ των πραγμάτων θα είναι περισσότερο ενωτική. Ελπίζω για αυτό τον τρίτο πόλο και εκτιμώ πως οι πιθανότητες είναι αυξημένες. Η λειτουργία του εκ των πραγμάτων θα πολιτικοποιήσει ακόμα περισσότερο τη διαδικασία και θα αποτρέψει το ενδεχόμενο να δοθεί στον επόμενο πρόεδρο "λευκή επιταγή". Η κα Διαμαντοπούλου ήδη δηλώνει έτοιμη και πρόκειται πιθανότατα για την καλύτερη λύση. Οι απόψεις της είναι γνωστές, πρωτοποριακές, ευρωπαϊκές, πιο κοντά στην άλλη Αριστερά, διαθέτει δε το επικοινωνιακό χάρισμα, ενώ το γεγονός πως είναι γυναίκα συνιστά από μόνο του μια ανυπέρβλητη δυσκολία για τον Κ. Καραμανλή. Συμπερασματικά, έχει και τις κατάλληλες απόψεις για να αναζωογονήσει ιδεολογικά το κίνημα και τον απαραίτητο δυναμισμό και το προσόν της εκλεξιμότητας, που έχει χάσει ο Γ. Παπανδρέου. Μόνο ερωτηματικό κατά πόσο μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες στο κόμμα και να το εκσυγχρονίσει ως πρόεδρος αν πριν έχει στηριχθεί από τους λεγόμενους βαρόνους. Οψόμεθα...

Επισημαίνω πως στην διαδικασία πρέπει να κυριαρχήσουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Πρέπει να συγκρουστούν πολιτικές και ιδέες, η επικοινωνία να μείνει κατά μέρους και η ουσία να έρθει στο προσκήνιο. Μέσα από όλες αυτές τις ζυμώσεις να προκύψει ένα νέο ΠΑΣΟΚ με σαφές ιδεολογικό στίγμα.

Τέλος, είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί έγκαιρα το εκλεκτορικό σώμα. Δεν μπορεί να είναι ο κάθε περαστικός, χρειάζεται σοβαρότητα. Να καταγραφούν σύντομα οι φίλοι και τα μέλη και να μην επιτρέπονται νέες εγγραφές μέχρι την 11η Νοεμβρίου. Ανάλογη σοβαρότητα απαιτείται και από τις δημοσκοπήσεις. Πως μπορεί μια τηλεφωνική δημοσκόπηση να εξασφαλίζει ότι αυτοί που απάντησαν είναι μέλη ή φίλοι και όντως θα πάνε να ψηφίσουν;

ΠΑΡΤΕ ΘΕΣΗ ΚΑΤΑ

Η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ είναι δραματική και εξοργιστική.

Για τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει το ιστολόγιο τίθεται κατά του κ. Βενιζέλου.
Κατά της προσπάθειας να επιβληθεί στη βάση του κινήματος πρόσωπο με τη στήριξη των εφημερίδων.

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια του, έχει μπροστά του δύο δρόμους, είτε να αποχωρήσει στηρίζοντας ένα στέλεχος που μπορεί να ανατρέψει την κίνηση Βενιζέλου, είτε να τραβήξει το δικό του δρόμο με δικό του κόμμα προβάλλοντας τις ριζοσπαστικές και νεωτερίστικες ιδέες του. Ότι και αν επιλέξει θα είμαστε στο πλευρό του μέχρι τέλους, έτσι και αλλιώς στη δημοκρατική παράταξη του κυρίου Βενιζέλου εμείς θέση δεν έχουμε.

Φίλοι συν-bloggers, δηλώστε ανοικτά την αντίδρασή σας στην κίνηση Βενιζέλου, ας δείξουμε και εμείς τη δύναμή μας.

Ξεκινώ τον κατάλογο των αντι-βενιζελικών, όποιος θέλει ας κάνει ανάλογο σχόλιο.

Αντιβενιζελικοί οι bloggers:

e-politis
γνωστός-άγνωστος

Bαθειά κρίση και ελπιδοφόρα μηνύματα...

Οι εκλογές έστειλαν ξεκάθαρα μηνύματα. Η ΝΔ είναι κυβέρνηση κατ'ανάγκη, ανίκανη να προχωρήσει σε οποιαδήποτε τομή με 152 βουλευτές και ανήμπορη να κατανοήσει πόσα και τι περιμένει ο λαός από την παράταξη. Είναι ορατό πως όσα κατάλαβε από την ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004 άλλα τόσα είχε καταλάβει και η ΝΔ από τις συνεχείς ήττες του παρελθόντος.

Η άνοδος του ΚΚΕ αν συσχετιστεί με το λόγο και την πολιτική απομόνωσης του συγκεκριμένου κόμματος δεν προσφέρει τίποτα νέο, τίποτα ουσιαστικό. Αντίθετα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε σαφείς θέσεις, νέα πρόσωπα, διαφορετικό ύφος και ήθος, χωρίς να είναι ιδανική επιλογή, συσνιστά ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον.

Η παρουσία του ΛΑΟΣ είναι ένδειξη ανοχής της δημοκρατίας απέναντι σε πολιτικά μορφώματα και αυτό δεν είναι κακό.

Η ήττα του ΠΑΣΟΚ είναι βαθειά πολιτική και όχι σχετική απόλυτα με τον αρχηγό του. Οι ευθύνες είναι 65-35, αν μπορούμε να κάνουμε τέτοιους πολιτικούς υπολογισούς. 65 για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, για τα πρόσωπα που ήταν και είναι στο προσκήνιο για την ασάφεια του πολιτικού λόγου. 35 για τα λάθη πολιτικής και την έλειψη ιδεολογικού στίγματος του αρχηγού. Δυστυχώς, ο Γ. Παπανδρέου ξόδεψε ανώφελα το πολιτικό του κεφάλαιο και πολύ φοβάμαι ότι αν είναι εκ νέου υποψήφιος θα χάσει πανηγυρικά και εξευτιλιστικά. Συντάσσομαι με την γνώμη του blog "Θέλω να πω μια γνώμη" για τον κ. Βενιζέλο. Τον θεωρώ ως το συσντηρητικότερο στοιχείο του ΠΑΣΟΚ, και σφόδρα αντιπαθή. Όχι στα κομματικά πραξικοπήματα με τις πλάτες άλλων. Δεν είναι λύση για το ΠΑΣΟΚ. Λύση είναι η στροφή στα Αριστερά και όχι στα Δεξιά. Ισχύει επ' αυτού ότι έχει γράψει ο Μίμης Ανδρουλάκης για τον Σαρκοζύ: " Όσο κεντροποιείται το σύστημα τόσο ενισχύεται ο κάλπικος ριζοσπαστισμός." Η κίνηση για το Ζάπειο και οι δηλώσεις του είναι μνημείο πολιτικής υπερβολής και τα αφήνω ανοιχτά.
Προτιμώ και ελπίζω στην Άννα Διαμαντοπούλου, ένα πρόσωπο ικανό, φερέγγυο συνομιλητή της Αριστεράς, με θέσεις και ιδέες.

Από εμάς εξαρτάται !

Μπορούμε ! Με τη δικιά μας ψήφο, η δεξιά θα γίνει παρελθόν !

Μονόδρομος η ψήφος στο Γιώργο Παπανδρέου για την τελευταία ελπίδα, για να απαλλαγούμε από τη Νέα Δημοκρατία.

Στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται ο τόπος αυτό είναι και το μόνο που μπορώ να πω από αυτό εδώ το ιστολόγιο.