H Πολωνία μετά τις εκλογές

Πέρασε κιόλας μία εβδομάδα από την πτώση του συστήματος εξουσίας των αδερφών Καζίνσκι και πλέον η νέα κυβέρνηση έχει πολλή δουλειά μπροστά της. Από την ένταξή της και μετά η Πολωνία υπήρξε κυρίως λόγω των ηγετών της τροχοπέδη των εξελίξεων και ενοχλητικός σύμμαχος για όλους. Ο επαρχιωτισμός των δύο αδερφών καθοδηγούσε τη συμπεριφορά τους στη διπλωματική σκηνή και παρολίγο να τινάξει τις προσπάθειες για τη νέα μεταρρυθμιστική συνθήκη στον αέρα.

Η αντίδραση πρωτίστως των νέων και των αστικών πληθυσμών οδήγησε το PiS σε εκλογική ήττα. Ο νέος πρωθυπουργός Donald Τusk έχει μπροστά του σκληρή δουλειά για να ανατρέψει τα αποτελέσματα της προηγούμενης πολιτικής που αποδιοργάνωσε το κράτος δικαίου, να εκμεταλλευτεί την αντίδραση για το προηγούμενο καθεστώς δημιουργικά, να αποκαταστήσει τη διεθνή εικόνα της χώρας. Οι δυτικοί ηγέτες όμως έχουν χρέος να συνειδητοποιήσουν τη σημασία της ένταξης της Πολωνίας και να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα συμπεριλαμβάνοντας στα σχέδια για την ενεργειακή πολιτική και αποφεύγοντας κινήσεις που υποβαθμίζουν τη θέση της χώρας.

Σχετικά διαβάστε στο άρθρο του Neal Ascherson, "Poland after PiS: handle with care" στο opendemocracy.

Η δράση προκαλεί αντίδραση κύριε Βενιζέλο

Αυτό το βασικό κανόνα της φυσικής λησμόνησε ο πρώην υπουργός ξεκινώντας από το Ζάππειο την κούρσα διαδοχής. Η προσπάθεια να αρπάξει το κόμμα σε 48 ώρες, τον οδήγησε σε κραυγαλέα πολιτικά σφάλματα μέσα στα πρώτα δύο και καθοριστικά 24 ωρα. Σε μια νύχτα ποδοπάτησε τον πεσμένο και πλήγωσε τους ήδη πληγωμένους. Κινήθηκε σε λάθος στιγμή με λάθος τρόπο προκαλώντας έντονη και διακιολογημένη δυσαρέσκεια, αποδεικνύοντας όμως -ευτυχώς- τον πραγματικό χαρακτήρα του. Με ταχύτητα υιοθέτησε τους εκσυγχρονιστές και τον Κ. Σημίτη. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα φίλα προσκέιμενα ΜΜΕ που του έκαναν τόσο κακό ώστε περίτρανα επιβεβαιώνεται η φράση "αν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εθρούς".

Ένα μήνα ακριβώς μετά από αυτά τα λάθη, μπορώ να πω πως ο κύριος Βενιζέλος ήδη έχασε χάρη στα σφάλματα των πρώτων κρίσιμων 48 ωρών που με επιτυχία ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε για την πολιτική του ανάσταση. Η κίνηση του κυρίου Βενιζέλου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Έχει υποστεί τέτοιο πλήγμα που και πρόεδρος να εκλεγεί το ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα πετύχει νέα πολιτική κυριαρχία.

Η εκτίμησή μου για τον κ. Παπανδρέου δεν αλλάζει. Σπατάλησε το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου του με τρόπο επιπόλαιο και στένεψε τα περιθώρια ελιγμών του. Δύσκολα θα μπορέσει να ανακάμψει σε όλα τα επίπεδα, αν και έχοντας νικήσει το Βενιζέλο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του θα διαφοροποιηθούν και σε σχέση με τον κ. Καραμανλή. Η επιλογή του όμως είναι μονόδρομος για όσους θα ψηφίσουν στις 11 Νοέμβρη. Είναι ο μόνος που μπορεί να αναμορφώσει το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα και επιπλέον δεν μπορεί να πληγώση άλλο με τα λάθη του το κόμμα. Ό,τι στραβό κάνει από εδώ και μπρος θα το χρεωθεί αποκλειστικά ο ίδιος, έχει και αυτό τη σημασία του.

Κείμενο για τη νέα Κεντροαριστερά (2)

Η επεξεργασία θέσεων και ιδεών σε ένα αναγεννημένο κόμμα είναι μια εξίσου απαραίτητη διαδικασία πέραν των οργανωτικών αλλαγών. Προταιρεότητες ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο κυβερνητικό του πρόγραμμα θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι:

Νέα εξωτερική πολιτικη

Άμεση επίλυση όλων των εκκρεμών εθνικών διαφορών που καθυστερούν την ανάπτυξη της χώρας στο διεθνές περιβάλλον.

Το Σκοπιανό είναι ένα ζήτημα με λάθος χειρισμούς που κόστισαν και προεξοφλούν μια ήττα την οποία δύσκολα θα αποφύγουμε. Ας δοθεί μια ύστατη μάχη και ας καταλήξουμε σε έναν οδυνηρό συμβιβασμό που θα κλείσει όμως το ζήτημα οριστικά. Ας δοθεί μετά η ουσιαστιή μάχη για την ενημέρωση των ευρωπαίων και άλλων αλλοδαπών πολιτών για το Μ. Αλέξανδρο και τη Μακεδονία. (παλαιότερο post)

Τα ελληνοτουρκικά χρονίζουν χωρίς λόγο. Η λύση είναι μονόδρομος. Προσπάθεια για εδώ και τώρα λύση στο πλαίσιο της Ε.Ε. Από εκεί και πέρα οφείλουμε να ακολουθήσουμε το δρόμο της συνεργασίας και της αλληλεγγύης με τους γείτονες ώστε να καταστούμε από κοινού ένας ισχυρός πόλος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αν υπολογίσουμε ποτέ πόσα κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη συνεργασία μας με την Τουρκία τότε θα συνειδητοποιήσουμε και το τεράστιο κόστος των χρόνιων διαφορών.

Όταν κλείσουμε αυτά τα ζητήματα, τότε χωρίς βαρίδια η χώρα μας θα πρέπει να προσδεθεί εκ νέου στο σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., να δώσει τη μάχη για την ουσιαστική Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, για τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Κρατών με ισχυρή οικονομία, διεθνή παρουσία, ασφαλές κοινωνικό κράτος, ποιότητα ζωής, αποδοτικούς δημοκρατικούς θεσμούς και στόχο την ειρήνη και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος.

Ριζική αναδιαμόρφωση του πολιτικού συστήματος

Οι απόψεις μου βρίσκονται σε αυτά τα παλαιότερα post (η πολιτική απαξιώνεται, οι πολιτικοί εθελοτυφλούν, προεδρικές αναζητήσεις, εκλογικά μαγειρέματα). Θεωρώ το συγκεκριμένο σημείο κομβικό για την αναζωογόνηση της πολιτικής, ενώ η εφαρμόγή μια τέτοιας μεταρρύθμισης μπορεί να γίνει πράξη μόνο από μία ισχυρή Κεντροαριστερή παράταξη και επ' ουδενί από μία παλαιοκομματική και παρωχημένη νεο Δεξιά.

Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας

Είναι το σημείο που απαιτεί ρήξη με το παρελθόν. Είναι μια μεταρρύθμιση που μπορεί να γίνει μόνο από τη σοσιαλδημοκρατία, με αποφασιστικότητα και διάθεση να "ματώσει" για να πετύχει. Είναι αδήριτη ανάγκη για το καλό της ίδιας της Εκκλησίας, της Θρρησκείας για την ακρίβεια. Την εξάλειψη του παρεμβατισμού του κλήρου σε πολιτικά θέματα, τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την "εκκοσμίκεση" της παρεχόμενης παιδείας.

Παιδεία-Υγεία

Η θέση πρέπει να είναι σαφής. Εκεί που αποτυγχάνει η αγορά και προέχει η κοινωνία, το κράτος πρέπει να έχει ουσιαστικό ρόλο όχι όμως υπερσυγκρετωτικό. Αντίθετα να δημιουργήσει συνθήκες αγοράς (market like) που θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό, παράλληλα με την πλήρη αυτονόμηση της λειτουργίας των ΑΕΙ και των μεγάλων ιατρικών κέντρων, τη μεταφορά αρμοδιοτήτων για τα σχολεία στην τοπική αυτοδιοίκηση. (σχετικά posts 1,2).

Kράτος

Ο περιορισμός των προσλήψεων, η ανακατανομή των υπαλλήλων, η σύνδεση της εργσίας με τα αποτελέσματα, η κωδικοποίηση της νομθεσίας και η περιστολή της γραφεικρατίας με σύμπτυξη υπηρεσιών είναι μερικά από τα απαραίτητα. Και όλα αυτά συνδιασμένα με την αποκομματικοποίηση των προσλήψεων. Πως; Με την υποχρεωτική υπαγωγή όλων των προσλήψεων σε διακομματική επιτροπή της Βουλής και τη λειτουργία ανεξάρτητης αρχής υπεύθυνης για το αδιάβλητο των διαδικασιών. Τέλος ανεξάρτητος οργανισμός να αναλάβει την αξιολόγηση των υπαλλήλων και την αποδοτικότητα της εργασίας τους.

Κείμενο για τη Νέα Κεντροαριστερά (1)

Eπείδη η συζήτηση για το ΠΑΣΟΚ έχει φουντώσει και μόνο πολιτική δεν είναι, διατυπώνω ξεκάθαρα τις απόψεις μου για ένα νέο ΠΑΣΟΚ, μια νέα Κεντροαριστερή Ενιαία Δημοκρατική Κυβερνώσα Παράταξη. Ελπίδα μου είναι να προκαλέσω και εγώ το διάλογο επί των ιδεών και όχι των προσώπων.

Νέο κόμμα

Ένα νέο κίνημα απαιτεί μια διαφορετική, ανατρεπτική δομή προσαρμοσμένη στις κοινωνικές ανάγκες και τις σύγχρονες απαιτήσεις. Η αυτο-οργάνωση και η κοινωνία των πολιτών είναι κομβικά σημεία αυτής της ριζοσπαστικής διαδικασίας. Προσωπικά, θεωρώ αναγκαία την επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ, τόσο σε επίπεδο ιδεών και προσώπων, όσο και σε σημειολογικό με νέο σύμβολο και τίτλο.

Μία νέα δομή, πιο χαλαρή που θα ενισχύσει το συλλογικό χαρακτήρα της ηγεσίας, θα εγκαταλείψει τον αρχηγισμό και θα επανασυνδέσει το κίνημα με την υγιή του βάση, εξαφανίζοντας τον καθεστωτισμό. Χρήσιμες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση είναι:

- Προγραμματικές συμφωνίες με φορείς, κόμματα, ΜΚΟ, λοιπά κινήματα για συγκεκριμένες δράσεις. Επανασύνδεση με την κοινωνική αριστερά.

- Εκλογή προέδρου ανά 4 χρόνια, με ανοικτή ψηφοφορία, μόνο για 3 θητείες
(όπως ισχύει)

- Τακτικό συνέδριο ανά διετία που θα ψηφίζει το κυβερνητικό πρόγραμμα με πλειοψηφία άνω των 2/3. Η εκλογή των συνέδρων θα γίνεται από τα μέλη και τους φίλους (με ποσόστωση) του κόμματος. Θα προηγείται εξαντλητική και ουσιαστική προσυνεδριακή συζήτηση. Για κρίσιμα θέματα θα γίνεται εσωκομματικό δημοψήσμα που θα εγκρίνει και το πρόγραμμα στην τελική μορφή του.

- Εκλογή Εκτελεστικής Επιτροπής (300 μελών) και Πολιτικού Συμβουλίου (14 μελών) από το Συνέδριο. Επίσης από το συνέδριο θα εκλέγεται και ο Γραμματέας ως ανεξάρτητο κομματικό όργανο υπεύθυνο για την ενότητα και την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ με αδυναμία να είναι υποψήφιος πρόεδρος αμέσως μετά την παραίτησή του. Ανώτατο όριο εκλογής σε κάθε όργανο 4 θητείες.

- Κατοχύρωση τάσεων και άλλων οργανώσεων με την αναγνώρισή τους από το Συνέδριο του κόμματος.

- Δημιουργία Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου, όταν το κόμμα είναι στην αντιπολίτευση, με ασυβίβαστο με τη θέση στο Πολιτικό Συμβούλιο. Ανάλογα όταν το κόμμα βρίσκεται στην εξουσία με αποχωρισμό των υπουργών από τις κομματικές τους θέσεις.

- Ασυμβίβαστο κυβερνητικής θέσης με πολιτική στο κόμμα.

- Ανώτατο όριο εκλογής βουλευτών 3 θητείες ή εναλλακτικά παραίτηση ανά διετία των βουλευτών με στόχο την πλήρη ανανέωση της κοινοβουλευτικής εβδομάδας.

- Aπόλυτη ψηφιοποίηση το κόμματος με στόχο την αποκέντρωσή του και τη χρήση του διαδυκτίου για την κινητοποίηση των πολιτών.

Προσωποπαγής εξουσία στο μεγαλείο της...

Γνωρίζαμε ανέκαθεν ότι η εξουσία αναζητά τον ηγέτη και αντιστρόφως. Ότι όλοι προσπαθούν να αποκτήσουν μια μοναχική και έντονα προσωπική σχέση μαζί της. Όμως ότι εν έτη 2007 θα συνέβαιναν τέτοια "δημοκρατικά όργια" όπως σε Ρωσία πρωτίστως και Γαλλία έπειτα είναι σοκαριστικό. Βλαντιμήρ Πούτιν και Νικολά Σαρκαζύ είναι οι δύο υπερ-ηγέτες της εποχής μας μπροστά στους οποίους ο πλανητάρχης ωχριά... εκεί τουλάχιστον η "γυναίκα του Καίσαρα" φαίνεται τίμια.

Η "Δημοκρατία" λάστιχο

Ο νυν (...και αεί) πρόεδρος της Ρωσίας ανακοίνωσε την απόφασή του να μετακινηθεί στον πρωθυπουργικό θώκο, τροποποιώντας τις εξουσίες του αξιώματος, μεταβάλλοντας προσωρινώς το πολίτευμα σε πρωθυπουργοκεντρικό, περιστέλλοντας της προεδρικές εξουσίες και διορίζοντας ένα απόλυτα ελεγχόμενο άνθρωπο ως νέο πρόεδρο-μαριονέτα. Και όλα αυτά για να παραμείνει ο εθνικός manager στη θέση του και να εξυπηρετήσει την οικονομική σταθερότητα-αναγέννηση, με περιορισμένα για την ευρεία πλειοψηφία κοινωνικά αποτελέσματα, με βάση την ενεργειακή ανάπτυξη και ουσιαστικά μεγάλα κέρδη για λίγους.

Το σκηνικό είναι γελοίο, παραπέμπει σε άλλα καθεστώτα και η προσπάθεια του Κασπάροφ και των υπόλοιπων αντι-Πούτιν είναι ενδιαφέρουσα αλλά λίγη... Η ενός ανδρός αρχή και ολίγων ισχυρών βρίσκει εδώ το καλύτερο μοντέλο παραβίασης κάθε δημοκρατικής λογικής.

Η κακόηχη "ορχήστρα"

Τον αποκαλούν άνθρωπο-ορχήστρα, προσθέτω εξαιρετικά κακόηχη. Παρατήρησαν ότι έχει το σύνδρομο των κοντών, συμφωνώ και επαυξάνω. Το τελευταίο όμως, αφού έχει εκμηδενίσει την κυβέρνησή του, εξαφανίσει το κόμμα του, ταυτίσει τη χώρα του με τον εαυτό του, ήταν να ορίσει υποψήφιο Δήμαρχο σε πόλη της Γαλλίας διαφορετικό από αυτό του κόμματός του.

Νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, αγνοώντας τους πάντες, ότι μπορεί σώσει τον κόσμο, χωρίς τον ίδιο τον κόσμο, ότι μπορεί να συγκεντρώνει εξουσία χωρίς να φθείρει τον εαυτό του. Κάνει με τακτ όσα ωμά κάνει ο Πούτιν. Οι διαφορές λίγες, οι ομοιότητες πολλές. Σε μια εποχή που απαιτείται περισσότερη δημοκρατία, δύο από τις μεγαλύτερες χώρες προχωρούν στο μοντέλο μοναδικού ηγέτη, χωρίς καν να διαθέτουν τον άξιο ηγέτη.

Το πέρασμα από το δίπολο Καπιταλισμού-Σοσιαλισμού, η οικονομική εξέλιξη με το τέλος των βιομηχανικών κοινωνιών, ο κοινωνικός μετασχηματισμός με την πρόταξη του ιδιωτικού οδηγούν και σε μια πολιτική διαφορετική, μια πολιτική που προσωποποιείται, ιδιωτικοποιείται, ενισχύει τα φέουδα και τους φεουδάρχες, το ατομικό συμφέρον σε βάρος του συλλογικού.