Επι δυο εβδομαδες περιπου την επικαιροτητα μονοπωλουν οι κουκουλοφοροι και το βιβλιο της Ιστοριας της ΣΤ Δημοτικου. Η Ελλαδα βρισκεται σε μια κρισιμη καμπη, ισως τη σημαντικοτερη μεταπολιτευτικα και εμεις ασχολουμαστε με ησσονος σημασιας ζητηματα, ξεθαβοντας παλιες ιστοριες, αναβιωνοντας ξεχασμενα φαντασματα και εν γενει χανοντας το δασος πισω απο το δεντρο... σα να μη θελουμε να αντιμετωπισουμε την κατασταση, την αληθεια, σα να θελουμε μονο να ξεχασουμε.
Αποφασισαμε 200 χρονια μετα την επανασταση να επανεξετασουμε τους εθνικους μας μυθους και να ανασκευασουμε την ιστορια ως προς τις σχεσεις μας με τους γειτονες. Και αυτο ακομη το κανουμε με λαθος τροπο, αφηνοντας την ιστορια, δηλαδη μια επιστημη, να γινεται βορα στις αγριες διαθεσεις του εντυπωσιοθηρικου μιντιακου μας συστηματος και των διαφορων γραφικων των τηλεπαραθυρων.
Καταρχην, το βιβλιο της Ιστοριας χρειαζοταν επειγοντος αλλαγη κυριως προκειμενου να συμβαλλει στη ριζικη αναδιαμορφωση του τροπο εκμαθησης της ιστοριας, που γινεται ακομη και σημερα με γνωμονα τη στειρα "παπαγαλια". Δινεται χαρη σε αυτο το νεο βιβλιο η ευκαιρια τα παιδια να μαθουν με πιο ευχαριστο και ελκυστικο τροπο την ιστορια της χωρας, αναζητωντας τις κρυμμενες αληθειες, αμφισβητωντας και κρινοντας γεγονοτα. Ως προς αυτο τον τομεα νομιζω ειναι πετυχημενο.
Απο την αλλη το βιβλιο για πρωτη φορα τολμα να αναθεωρησει την ιστορια της επαναστασης και να την μετακινησει απο τη μυθοπλασια στο πεδιο της ιστορικης πραγματικοτητας.
Οι μυθοι δημιουργηθηκαν για να στηριχθει πανω σε αυτους το νεο κρατος και να ενωθουν ολοι οι Ελληνες, υστερα απο 400 χρονια σκλαβιας, και ηταν μια λογικη αναγκαιοτητα που τους επεβαλλε. Οπως και το γεγονος της επαναστασης ειναι μια ηρωϊκη στιγμη του εθνους που θεμιτο ειναι να σκεπαζεται με το πεπλο της υπερβολης, ιδιαιτερα αφου την αξιολογουμε και με συναισθηματικα κριτηρια.
Τωρα πια ομως ειναι η στιγμη να ειπωθουν καποια πραγματα που οι ιστορικοι και η επιστημονικη κοινοτητα αποδεχονται εδω και χρονια, οχι για να αγαπανε οι επομενες γενιες λιγοτερο την πατριδα μας αλλα για να τα εχουμε πρωτα απο ολα καλα με τον εαυτο μας.
Ετσι, λοιπον μαθαινουμε οτι το κρυφο σχολειο δεν υπηρχε γιατι πολυ απλα ποτε οι Τουρκοι δεν απαγορευσαν κατι σχετικο στους Ελληνες, οτι τα υψηλα κλιμακια της εκκλησιας ηταν κατα της εξεγερσης και το Πατριαρχειο ελεγχοταν απο την Υψηλη Πυλη και οτι το παιδομαζωμα ηταν ενα σκληρο και απανθρωπο μεσο που στη συνεχεια μεταβληθηκε και σε τροπο κοινωνικης ανελιξης. Οτι το λαβαρο δεν υψωθηκε ή οτι δεν ξεκινησε η επανασταση στις 25 Μαρτιου ειναι λιγο πολυ γνωστα και περισσοτερο σημειολογικα παρα ουσιαστικα. Οτι οι Ελληνες αλληλοσφαζονταν μετα τη μεγαλη επιτυχια της Επαναστασης και κινδυνεψαν να χασουν ο,τι κερδισαν ως τοτε αλλα η ναυμαχια στο Ναβαρινο τους διεσωσε ειναι μια ακομα αληθεια που δε μειωνει την επιτυχια των επαναστατων.
Αυτα ειναι ιστορικα γεγονοτα εχουμε χρεος επιτελους να αποδεχθουμε, να κατανοησουμε και να ενστερνιστουμε γιατι αν δεν αποδεχθουμε τις δικιες μας αληθειες πως εχουμε την αξιωση τα παιδια να μαθαινουν και την απολυτη αληθεια για τους γειτονες μας που το βιβλιο αυτο επιχειρει εν μερει να στρογγυλοποιησει.
Εδω καταληγουμε στα σφαλματα του βιβλιου, που επιχειρει να πετυχει μια ελληνοτουρκικη συμφιλιωση στηριγμενη πανω στην αμοιβαια αποκρυψη γεγονοτων και την αμοιβαια στρογγυλοποιηση αιχμηρων στιγμων της κοινης μας ιστορικης πορειας.
Διαφωνω καθετα με αυτη τη λογικη. Δεν ειναι υποχρεωση μας να παραποιουμε τις αληθειες για να εξασφαλισουμε ενα καλυτερο, πιο ηρεμο, μελλον αλλα να τις παρουσιαζουμε ακεραιες στη νεα γενια και των δυο πλευρων για να κατανοουν τα αμοιβαια λαθη και να οδηγηθουν απο αυτες σε ενα δρομο ειρηνης και συμφιλιωσης.
Οδηγος μας πρεπει να ειναι η ιστορια ως αληθεια και οχι ως μυθος ή ως διπλωματικο δημιουργημα. Την πατριδα μας πρεπει να την αγαπαμε και να την εκτιμουμε γι'αυτο που ειναι και οχι γι'αυτο που θα θελαμε ισως να ειναι. Η Ελλαδα εχει αναγκη απο ανθρωπους που θα πιστεψουν σε αυτη και θα αποφασισουν να δημιουργησουν γι' αυτη χωρις ιστορικες αναστολες και οχι απο ανθρωπους που θα αναμασουν τα ιδια και τα ιδια. Απο ανθρωπους που θα γνωριζουν την αληθεια για το παρελθον το δικο τους και τον αλλων και θα εχουν το θαρρος να αναλαβουν την ιστορικη ευθυνη ενος συμβιβασμου, μιας νεας κοινης πορειας με τους αλλους.
5 σχόλια:
Νομίζω ότι τη στρογγυλοποίηση (ή το αντίθετό της) δεν μπορούμε να την αποφύγουμε στο χώρο της ιστορίας. Η ιστορία δεν είναι ποτέ αντικειμενική και αποκρυσταλλωμένη. Είναι κάτι ζωντανό που διαμορφώνεται σε κάθε εποχή από τις εκάστοτε συνθήκες. Εγώ που είμαι φαν της Ε.Φ., πιστεύω ότι και εκεί ισχύει το ίδιο. Το παρελθόν και το μέλλον τα φτιάχνει ο παραμορφωτικός φακός του παρόντος.
Έτσι λοιπόν το ερώτημα μπορεί να καταλήγει, όχι ποιά είναι η αλήθεια, αλλά τι είδους αλήθεια χρειαζόμαστε...
ΥΓ Έγραψα κάτι σχετικό στα ποστ "Επιστημονική Φαντασία" & "Πολιτική και Κινηματογράφος".
η απαντηση στο τι ειδους αληθεια χρειαζομαστε μπορει να ειναι και πληρως αρνητικη αν οχι καταστροφικη, διοτι πολλοι αν οχι οι περισσοτεροι με το φοβο του παροντος θα αποδεχθουν μια αληθεια που θα εξασφαλιζει την αντισταση, την εναντιωση και θα διαιωνιζει το μισος και το φανατισμο για τους γειτονες.
Το σχόλιό μου είχε την έννοια της διαπίστωσης, όχι της προσωπικής μου επιλογής.
Όσο για το τι "αλήθεια" χρειαζόμαστε, θεώρώ οτι χρειαζόμαστε αυτήν που δεν θα διαιωνιζει το μίσος και το φανατισμο για τους γειτονες, δεν θα ανατρέχει σε παλαιές "δόξες" της "καθαρής" μας φυλής,αλλά αντίθετα μια ιστορία που θα μας ξαναβάλει δυναμικά και δημιουργικά μέσα στο σύγχρονο κόσμο.
συμφωνώ 100% με το post σου. Δεν έχω ποστάρει (άκου ρήμα!!) ακόμα στο έτερο σου blog, γιατί ..δεν μπορώ να βρω καινούριες ιδέες!!
ΥΓ: γιατί δεν χρησιμοποιείς τόνους στα posts σου? είναι θέμα στυλ ή απλά
βαριέσαι? φιλική επισήμανση: με έχω συλλάβει να διαβάζω τα κείμενά σου 2 και 3 φορές, γιατί με κουράζει το ατονικό σου σύστημα. Και φαντάσου ότι εγώ θα σε διαβάζω και 3 και 4 φορές, γιατί με ενδιαφέρουν αυτά που γράφεις. Με τους άλλους τι γίνεται όμως?!?
ειναι καθαρα θεμα συνηθειας αυτο με τους τονους, με δυσκολευει οταν γραφω γγιατι χανω τον ειρμο μου υποσχομαι να προσπαθησω να αλλαξω την κακια μου συνηθεια στο επομενα ποστ.
Δημοσίευση σχολίου