Το ζητημα της αναβαθμισης των ΑΕ.Ι. και οι αντιδρασεις καλα κρατουν οποτε σε αυτό το post επιλεγω να αναφερθω στην πολιτειακη διασταση της κρισης στα πανεπιστημια.
Πιστευω ακραδαντα πως τα πανεπιστημια αποτελουν εστιες πολιτικης, κοινωνικης και επιστημονικης ζυμωσης. Ως εκ τουτου είναι ο ο κινητηριος μοχλος αναπτυξης και αναβαθμισης μιας πολιτειας.
Από τον τροπο, λοιπον, που αντιμετωπιζεται η κριση από την φοιτητικη κοινοτητα εξαγονται σημαντικα συμπερασματα για το μελλον της κοινωνιας-πολιτειας μας.
Στην κρισιμη, λοιπον, καμπη της Ελληνικης πολιτειας σημερα παρουσιαζεται η αδηριτη αναγκη για ανανεωση των πολιτικων ιδεων, αντιληψεων, ηθους και υφους.
Έναν ουσιαστικο, όχι μονο θεσμικο, πολιτικο-πολιτειακο εκσυγχρονισμο. Θα επελεγα τον ορο συγχρονισμο με τις αναγκες της κοινωνιας.
Για να υπαρχει ελπιδα οτι μια τετοια αλλαγη θα πραγματωθει εγκαιρα στην κοινωνια μας, απαιτειται μια καιρια διαφοροποιηση νοοτροπιας της νεας γενιας πολιτικων-πολιτων απο αυτή που θα διαδεχονται.
Δυστυχως, η εικονα του φοιτητικου συνδικαλισμου και της φοιτητικης κοινοτητας εν γενει δεν δειχνει ότι μια τετοια αλλαγη κυοφορειται.
Ο τροπος αντιδρασης στην κυβερνητικη πολιτικη με τις καταληψεις είναι ενδεικτικος. Οι καταληψεις από υψιστο μεσο πραγματωσης του φοιτητικου αγωνα εχουν καταστει μια καθημερινοτητα, μια ρουτινα, διχως ηρωικα στοιχεια, ενώ οι διαδηλωσεις σκετη συμβαση. Τα πομπωδη λογια και οι διαρκεις επικλησεις στους φοιτητικους αγωνες κατά τη διαρκεια της δικτατοριας και τα πρωτα χρονια της μεταπολιτευσης περισσοτερο κουραζουν, παρα πειθουν, περισσοτερο απομυθοποιουν τους περασμενους αγωνες παρα μυθοποιουν τους τωρινους.
Χρησιμοποιειται ευρεως μια ξεπερασμενη πολιτικη ρητορεια αλλων εποχων, μια παρωχημενη μορφη αγωνων που απαξιωνει τη σημερινη νεολαια. Ενώ ο διαλογος για την αναβαθμιση των πανεπιστημιων επικεντρωνεται στα αυτονοητα και λιγοτερο σημαντικα αντι για τα καιρια και ουσιαστικα.
Γινονται θεματοφυλακες ενός αναχρονιστικου και χρεωκοπημενου κομματισμου.
Το προβλημα είναι ευρυτερο. Αντανακλα μια κοινωνια και μια νεολαια, που αρνειται να αλλαξει, να προχωρησει, να εκσυγχρονιστει, αλλα αποδεχεται να ανακλυκλωνει το μεταπολιτευτικο πολιτικο status quo. Αρεσκεται σαδιστικα σε αυτό.
Από τη μια υπαρχουν τα χρεωκοπημενα κομματα, που αρνουνται να αλλαξουν και εκμεταλλευονται αυτή την ανακυκλωση και απο την άλλη υπαρχουν οι νεοι που δεν αλλαζουν, δεν ανατρεπουν αλλα αποδεχονται ενεργητικα. Μια νεα μορφη κομφορμισμου.
Η συγχρονη αστικη δημοκρατια της μεταπολιτευτικης Ελλαδας απαιτει από τους φοιτητες και τη νεολαια ευρυτερα να λειτουργει ως πνευμονας Αλλαγης και Ανανεωσης της. Η νεολαια πρεπει να εκμεταλευεται το ρηξικελευθο και προοδευτικο πνευμα για να ξεπερνα τα επουσιωδη και να συγκεντρωνεται στα ουσιαστικα, για να ανατρεπει το παρωχημενο και να εγκαθιδρυει το νεο και προοδευτικο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου