Θέλοντας να γράψω μια απάντηση στο τελευταίο σχόλιο του degreece στο post για τις Γαλλικές εκλογές σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Τόνυ Μπλαιρ από την πρωθυπουργία της Μ. Βρετανίας, για την κρίση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μπορώ να συμπυκνώσω τη γνώμη μου σε μία φράση:<< κάποτε τελειώνουν όλα, κάποτε όλες οι πολιτικές χρεοκοπούν, μάλλον εκφυλίζονται, μόνο ορισμένες αξίες παραμένουν σταθερές...>>.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το μεγάλο πλήγμα για την αριστερά ήταν η κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης, το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού. Έκτοτε οι μεγάλες πολιτικές διαφορές-αντιπαραθέσεις με την Δεξιά χάθηκαν, όλα μπήκαν σε μικροδιαφοροποιήσεις, σε επικοινωνιακές λογικές, στη διαχειριστική αντιμετώπιση της εξουσίας.
Τα σοσιαλιστικά κόμματα εξουσίας σε όλη την Ευρώπη απώλεσαν το μεγάλο στήριγμα τους που ακόμη και αν δεν το ακολουθούσαν ως οδηγό, ήταν πάντα εκεί για να υπενθυμίζει σε όλους πως υφίσταται η εναλλακτική πρόταση στον καπιταλισμό(με τα δικά της προβλήματα πάντα). Υπήρχε ένα ζωντανό παράδειγμα κομμουνιστικής πολιτικής που μεγέθυνε τις αντιθέσεις από τη Δεξιά και ωθούσε πάντα τα σοσιαλιστικά αυτά κόμματα εξουσίας να ανακαλύπτουν νέες πολιτικές, νέες προοδευτικές ιδέες.
Με την κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης κατέρρευσε όλο αυτό το σύστημα στην Ευρώπη και ώθησε τα σοσιαλιστικά κόμματα εξουσίας σε μια πιο διαφορετική συμβιβαστική πολιτική.
Τη σοσιαλδημοκρατία του Γερμανού Σρέντερ και κυρίως το Μπλαιρισμό των νέων Εργατικών... ως τον εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη. Οι πολιτικές αυτές ήταν η τελευταία ανάσα της σοσιαλιστικής, σοσιαλδημοκρατικής, κεντροαριστερής (όπως θέλετε πείτε το) πολιτικής στην Ευρώπη. Η πολιτική αυτή σήμερα έχει χρεοκοπήσει, έχει τελειώσει, έχει πεθάνει, ο Τρίτος δρόμος έφθασε σε ένα "αδιέξοδο".
Εξ ου και η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι σε μια βαθειά κρίση...
Σε αυτό το σημείο συμφωνώ με το σχόλιο του degreece, επισημαίνοντας ότι σήμερα αναζητούμε τι έιναι αριστερά...,
ποια είναι η εναλλακτική κεντροαριστερή διακυβέρνηση...
αυτό ίσως κάνουμε καταβάθως και εμείς οι bloggers με πολιτικό ενδιαφέρον, που θεωρούμε πως ανήκουμε σε αυτό το χώρο... ψάχνουμε με τα κείμενά μας να ανακαλύψουμε, να προσδιορίσουμε αυτό που μοιάζει πολύ θολό σήμερα... ποια είναι η εναλλακτική ιδεολογία της σύγχρονης κεντροαριστεράς σε ένα άγριο καπιταλιστικό περιβάλλον...
Το πρώτο βασικό λάθος που κάνουμε είναι ότι προσπαθούμε να ορίσουμε την σημερινή Αριστερά με βάση τη σημερινή μεταμφιεσμένη ακροδεξιά που κυριαρχεί και κυβερνά...
Συμφωνώ εξάλλου απόλυτα με το σημερινό σχετικό άρθρο του Π. Τσίμα στα Νέα (έχω αναφερθεί πάλι σε άρθρα του ίδιου δημοσιογράφου, πέραν του ότι εκτιμώ τη δουλειά του, οι απόψεις μου συμπίπτουν πολλές φορές με αυτές που διατυπώνει)
Προσωπική μου γνώμη είναι τέλος, πως οι όροι της Δεξιάς και της Αριστεράς δεν έχουν χρεοκοπήσει, δεν αναφέρονται δίχως νόημα και ουσία. Απλά πρέπει πρώτα να καταλάβουμε το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και το γεγονός πως οι πολιτικές διαφορές έχουν αλλάξει επίπεδο, είναι πια "πολυεπίπεδες", "πολυδιάστατες".
Αυτό που έχουμε όμως πρώτα να κάνουμε είναι να κατάλαβουμε ποια είναι η εναλλακτική σημερινή Αριστερα, η διαφορετική κυβερνητική πρόταση της Κεντροαριστεράς. Και όταν το αντιληφθούμε τότε οι διαφορές με τη Δεξιά θα είναι οφθαλμοφανείς.
Το μανιφέστο του Γιώργου Παπανδρέου (όπως υπάρχει παρακάτω) είναι πολύ καλό σαν ιδέα και αντίληψη για τον κόσμο σήμερα και ίσως θα ήταν μια καλή αφετηρία για αυτήν την αναζήτηση, απέχει όμως πολύ ακόμα να συμπληρωθεί και να γίνει μια εναλλακτική, διαφορετική ιδεολογία και χρειάζεται εξειδίκευση σε μέτρα και "εργαλεία πολιτικής" για να ολοκληρωθεί.
"...Διαμορφώνονται σήμερα, νέες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του προοδευτικού και του συντηρητικού.
Η συντήρηση, στην παγκόσμια αλλά και στην εθνική οικονομία κάνει τους ισχυρούς πιο ισχυρούς και τους αδύναμους πιο αδύναμους. Αντίθετα, η πρόοδος, θέλει να διασφαλίζει την σιγουριά και την ενδυνάμωση όλων των πολιτών.
Οι συντηρητικοί μιλούν για φόβο. Εμείς μιλάμε για ασφάλεια.
Εκείνοι μιλούν για τείχη. Εμείς για γέφυρες.
Εκείνοι μιλούν για σύγκρουση. Εμείς για διάλογο.
Εκείνοι μιλούν για προληπτικούς πολέμους. Εμείς μιλάμε για προληπτική διπλωματία.
Εκείνοι μιλούν μόνο για ελεύθερη αγορά. Εμείς για ελεύθερους πολίτες.
Εκείνοι μιλούν για καλά ή κακά έθνη για καλούς ή κακούς ανθρώπους. Εμείς, αντίθετα, μιλάμε για καλές ή κακές πολιτικές.
Εκείνοι μιλούν για τον πόλεμο στην τρομοκρατία. Εμείς αντιτασσόμαστε στον τρόμο της βίας, από πού και εάν προέρχεται.
Εκείνοι μιλούν για την προσαρμογή του κόσμου στην παγκοσμιοποίηση. Εμείς θέλουμε να προσαρμόσουμε την παγκοσμιοποίηση στις ανάγκες του ανθρώπου και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Εκείνοι μιλούν για ένα πιο μικρό κράτος αλλά εννοούν ένα κράτος που ευνοεί τους λίγους. Εμείς μιλάμε για ένα διαφορετικό κράτος που θέλει να δώσει εξουσία στους περισσότερους, να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Όταν μιλούν για τη λέξη «ηγεσία» εννοούν εξουσία. Όταν εμείς μιλάμε για τη λέξη «ηγεσία» εννοούμε εμπιστοσύνη.
Όταν αυτοί μιλούν για περιβάλλον το βλέπουν ως εμπόδιο στην ανάπτυξη. Όταν εμείς μιλούμε για περιβάλλον το βλέπουμε ως συγκριτικό πλεονέκτημα για μια εναλλακτική ανάπτυξη.
Όταν αυτοί μιλούν για πνευματικά δικαιώματα εννοούν την ιδιωτικοποίησή τους. Όταν εμείς μιλούμε για πνευματικά δικαιώματα μιλούμε για την καταξίωσή τους, ως κοινό πλούτο της ανθρωπότητας.
Όταν αυτοί μιλούν για Θεό πιστεύουν ότι έχουν μια αποκλειστική σχέση μαζί του. Όταν εμείς μιλάμε για Θεό αναφερόμαστε σε κάθε τύπο θρησκευτικού αισθήματος όπου κι αν υπάρχει στον κόσμο.
Αυτές είναι οι νέες διαχωριστικές γραμμές που διαμορφώνονται στις κοινωνίες μας, θα έλεγα σε όλο τον κόσμο, σε κάθε πολιτισμό..."
Υ.Γ. έχω και εγώ ανάλογη αίσθηση με αυτή του γνωστού-αγνώστου για το blogging και την εξέλιξή του, νομίζω όμως πως όποιος πραγματικά πιστεύει πως με τη δημοσιοποίηση των ιδεών του κερδίζει έστω και ελάχιστο η πολυφωνία, η δημοκρατία και η ελευθερία λόγου και οι προτάσεις του μπορούν να κερδίσουν το δικό τους "χώρο" πάνω στο "άγονο έδαφος" της πολιτικής σκέψης σήμερα και να κινητοποιήσουν τον πολιτικό διάλογο και προβληματισμό πρέπει να συνεχίσει.
Συνεχίζω το blogging όχι μόνο από προσωπικό εγωισμό, να εκτεθούν και να κερδίσουν οπαδούς οι απόψεις ή να αυξήσω τους αναγνώστες μου, αλλά γιατί πραγματικά πιστεύω πως το διαδύκτιο σήμερα, είναι και πρέπει να παλέψουμε για να είναι το πιο δημοκρατικό και ελεύθερο μέρος για τη διακίνηση ιδεών και αντιλήψεων. Γιαυτό και με χαρά δέχθηκα να συμμετάσχω στον πολιτικό διάλογο του neolaia.gr και παρακινώ και άλλους bloggers, κυρίως νέους να κάνουν το ίδιο.
11 σχόλια:
φίλε e-politi για τους λόγους που λες και συ συνεχίζω το blogging και εξακολουθεί να με γοητεύει η ιδέα του να συνεργαστούμε με άλλους σοσιαλδημοκράτες bloggers - και εκτός διαδικτύου ίσως, έχω κάποιες ιδέες - στις εκλογές που έρχονται. Η προσπάθειά σου είναι τρομερή, είσαι "συνέπεστερος" εμού στην πολιτικά αμιγώς θεματολογία του blog σου και έχω την άποψη ότι και έναν (1) να επηρέασουμε και να τον μπολιάσουμε με τις ιδέες μας από τα blogs μας κέρδος είναι..
H προσπάθειά του είναι όντως τρομερή. Μην κοιτάς καθόλου τον αριθμό απο τους αναγνώστες που έχεις. Για εμένα δεν παίζει καθόλου ρόλο. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Πραγματικά μπράβο σου για αυτό που έχεις καταφέρει.
Δεκτή η πρόκληση αγαπητέ συν-blogger. Ας κάνουμε λίγο πιο πολύπλοκη τη συζήτηση, δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε.
Πιστεύω ότι οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες ερμηνεύονται ακόμη με τα ίδια βασικά εργαλεία, την Μαρξιστική οικονομική ανάλυση και τη Δαρβινική θεωρεία της εξέλιξης. Η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση των οικονομιών και η γενικευμένη αποδοχή της γενετικής παρέμβασης συναντώνται μ’ ένα διόλου παράξενο τρόπο στην ψηφιακή τεχνολογία και διαμορφώνουν τη νέα κοινωνία. Μπορεί να ακούγονται λίγο science fiction όλα αυτά αλλά έχω δηλώσει εγκαίρως fan του είδους.
Ξαναγυρνώ στην σοσιαλδημοκρατία χωρίς, νομίζω, να έχω φύγει ποτέ από εκεί.
Συμφωνώ απόλυτα, η αντίθεση αριστεράς-δεξιάς υπάρχει πάντα, είναι η γνωστή αντίθεση ιδεαλισμού-υλισμού, αδράνειας-κίνησης, συντήρησης-εξέλιξης, άγνοιας-γνώσης, υποταγής-επανάστασης, αλαζονείας-ισότητας, φόβου-περιέργειας και πάει λέγοντας. ‘Έχοντας διαλέξει πλευρά, καλούμαστε σε κάθε εποχή να δίνουμε το δικό μας νόημα σε αυτές τις λέξεις, να είμαστε σε εγρήγορση και να αφουγκραζόμαστε τις αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο. Αυτή είναι ουσιαστικά η ‘πολιτική’ ιδιότητα, είτε είμαστε, είτε δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί (κι εγώ φυσικά δεν είμαι). Ο Σημίτης ήταν αυτός που «μετακίνησε» την καθυστερημένη ελληνική κοινωνία προς την παγκοσμιοποιημένη κοινότητα και επέδρασε καταλυτικά στην οικονομία κλίμακας οδηγώντας (υποχρεώνοντας) τις μεσαίες τότε ελληνικές επιχειρήσεις να συνενωθούν και να μεταβούν από τον γνώριμό τους μεταπρατικό σε αναπτυξιακό-παραγωγικό ρόλο, κάτι που σαφώς μπορούμε να ονομάσουμε αριστερό σε σχέση με τον μεταπρατικο-τουριστικό δρόμο που μας οδηγεί πίσω ο Αλογοσκούφης (ο Καραμανλής δεν έχει ακόμη καταλάβει…). Ερμηνείες του παρελθόντος βέβαια μπορούν να γίνουν πολλές και εύχομαι πάντα να είναι αρκετά διαφορετικές.
Σήμερα όμως βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση. Έτσι τουλάχιστον νομίζω. Έγραψα κάποια στιγμή στο blog μου για την κοινωνική διαστρωμάτωση που διαμορφώθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 80 με την είσοδο μεγάλων ομάδων στο δημόσιο και σε άλλες μορφές εξασφαλισμένης εργασίας και εισοδήματος. Αυτές οι ομάδες, μεσοαστοί εν κινδύνω πλέον, είναι σήμερα το εκλογικό ακροατήριο της ΝΔ που τους υπόσχεται να διατηρήσει τα προνόμιά τους χωρίς να παράγουν έργο, απλά ληστεύοντας τους νεότερους και τους απέξω (παράδειγμα ΟΤΕ). Πολλές κοινωνικές δυνάμεις σήμερα είναι αποκλεισμένοι από την πολιτική δράση (κόμματα και media). Στο σύνολό τους, χωρίς να είναι αμελητέες, δεν είναι ακόμη πλειοψηφικές ή δεν είναι κατάλληλα οργανωμένες. Είναι οι νέοι με χαμηλή εκπαίδευση ελληνικής προέλευσης, οι νέοι με υψηλή εξειδίκευση προελεύσεως εξωτερικού, το ανθρώπινο δυναμικό που απελευθερώνεται από την κατάρρευση της μικροοικονομίας, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, η ιδιωτική πρωτοβουλία που συνθλίβεται, οι μόνιμα εγκατεστημένοι οικονομικοί μετανάστες (δεν ψηφίζουν έτσι κι αλλιώς), τα εξειδικευμένα στελέχη που πετιούνται έξω από την αγορά μετά τα σαράντα…(ο κατάλογος επιδέχεται βελτιώσεων και συμπληρώσεων).
Επιτρέψτε μου μια σύντομη αυτό-παραπομπή σε σχόλιο που έγραψα στο πολύ καλό blog http://thelonapo.blogspot.com/
«Το πρόβλημα του νέου αίματος στην πολιτική δεν είναι μόνο ηλικιακό. Όπου και όταν αντιμετωπίστηκε σαν τέτοιο, παρήγαγε αδιάφορα κακέκτυπα των παλαιότερων. Είναι κυρίως πρόβλημα κοινωνικής εκπροσώπησης. … Ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ … στην πλειοψηφία του αντιστέκεται σε άλλες κοινωνικές ομάδες που επιθυμούν νομή της εξουσίας. Ένα παράδειγμα είναι το συνέδριο της νεολαίας, όπου δεν βρήκαν χώρο οι πιο πρωτοποριακές εκφάνσεις της, καταπλακωμένες πλήρως από τη συμπεριφορά και την αισθητική των παλαιο-νέων.»
Οι νέοι σήμερα άλλωστε εκφράζονται περισσότερο με την αισθητική παρά με το λόγο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
Εχω να πώ οτι συμφωνώ απόλυτα με όσα λέτε.Αν και δεν πρόσκειμαι στον πολιτικό αυτό χώρο , θα έλεγα οτι κινούμαι πιο δεξιά , συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σας.Η γνλωμη μου είναι οτι η Ελλάδα είναι πολύ πίσω πολιτικά.Η Ν.Δ. εκφράζει μια κεντροδεξιοκαπιταλιστική ιδεολογία και το ΠΑΣΟΚ μια κεντρο αριστερο καπιταλιστική ιδεολογία.Το ΚΚΕ εκφράζει μια θεωρητικώς σωστή αριστερή ιδεολογία αλλα εχει το αρνητικό ,που δεν μπορώ να καταλάβω , οτι αντιδρά απέχοντας από τους (έστω και για τα μάτια του κόσμου) διαλόγους.Πιστεύω οτι δεν είναι μακρια η εποχή όπου θα μείνουν δύο ισχυρα κόμματα, ένα που θα συσπειρώσει τους δεξιούς καπιταλιστές και ένα με μια ενλωμενη και αναδιαρθρωμένη ισχυρή αριστερά που να μην τρώγεται με τα ρούχα της.Αν καταφέρουν οι πολιτικοί μας να αποποιηθούν την ιδεολογία του ρουσφετιού και της ρεμούλας και αναλάβουν τις ευθύνες τους.....
Χαίρομαι που η συζήτηση έχει ανοίξει. Συμφωνώ απόλυτα με τον γνωστό-άγνωστο για μία πιο κοινή δράση των bloggers και όχι μόνο, του ευρύτερου χώρου, αν και έχω την άποψη ότι ίσως θα πρέπει να είναι ένας πιο συλλογικός χώρος, με πιο έντονο στίγμα και με χρήση πιο "πολιτικών" τεχνολογικών καινοτομιών εκτός του blogging. Ίσως θα ήταν καλό να μαζευτούμε κάπου ηλεκτρονικά και να συζητήσουμε τα τεχνικά θέματα.
Επί της ουσίας δεν έχω πολύ χρόνο να τοποθετηθώ αλλά θα επισημάνω απλώς ότι η επιχειρηματολογία του deGreece έχει αρκετά ισχυρά σημεία και σε συνδυασμό με την τοποθέτηση του e-politi δημιουργούν μία συνεκτική βάση εκκίνησης.
@ deGreece
σε αδρες γραμμες συμφωνω με τις αποψεις σας, μονο μερικες επισημανσεις:
στη διαφορα αριστερας-δεξιας διαχρονικα προσθετω θεοποιηση(εξιδανικευση) της εξουσιας- εκμεταλλευση (αντιμετωπιση) της εξουσιας ως μεσου. βασικο στοιχεια για τη λειτουργια της πλειοψηφιας συντηρητικων και προοδευτικων πολιτικων.
συμφωνω με το ρολο του Σημιτη και τις οικονομικοκοινωνικες μεταβολες που επεφερε στην ελληνικη πραγματικοτητα. εκει που διεπραξε το κρισιμο λαθος και καθοριστικο λαθος ηταν στην αλλαγη νοοτροπιας σε βασικα σημεια της ελληνικης πολιτικης και οικονομικης ζωης. Ηταν ως ηγετης "μηχανικος και οχι ηθικος μεταρρυθμιστης" δυστυχως και ετσι η αντινομια που δημιουργηθηκε εκτοτε με τον μετασχηματισμο της οικονομιας σε αντιθεση με την αλλαγη νοοτροπιας μας κοστιζει ακομα.
δε πιστευω πως η ταξη των διορισμενων της δεκαετιας του '80 πιστευει στη ΝΔ απλα ελπιζει σε αυτην. Αλλωστε η καταργηση της νομιμοτητας στο δημοσια που θα επιχειρησει η κυβερνηση δεν τους εξασφαλιζει ουδολως...
τελος, πιστευω και εγω στην ανανεωση της πολιτικης ζωης με βαση κοινωνικα και οχι ηλικιακα χαρακτηριστικα, αυτες οι ομαδες που λετε πρεπει να επανδρωσουν τα πολτικα κομματα. Η ηλικια ειναι ασχετο κριτηριο και εωλο. Οποτε ουσιαστικα αναζωογονηθηκε πετυχημενα η πολιτικη ζωη εγινε με κοινωνικα κριτηρια.
@ Tourloumpouki
Δεν ειναι ο πολιτικος κοσμος εγκλωβισμενος στο ρουσφετι και στη ρεμουλα, ειναι η μεγαλη πλειοψηφια της Ελληνικης κοινωνιας. Εκει εγκειται το προβλημα και η αντιμετωπιση του μπορει να βασιστει μονο στην παιδεια και την αποτελεσματικη λειτουργια της.
@ γνωστός άγνωστος, Christos
εχω εκφραστει θετικα στην ιδεα κοινης διαδυκτιακης δρασης σοσιαλδημοκρατικων, φιλελευθερων κεντρωων, σκεπτομενων αριστερων bloggers στο βαθμο αλλωστε που μια τετοια προσπαθεια εκφραζει και την κοινωνια των ενεργων πολιτων στην οποια οφειλει να στοχευει η δραση και οι προσπαθεια ανθρωπων που προερχονται απο αυτους τους χωρους.
θεωρω πιο σημαντικο σε πρωτο βαθμο τη δημιουργια μια "ηλεκτρονικης κοινοτητας-forum" οργανωμενης πολιτικης διαβουλευσης, ειτε μεσω blog, ειτε μεσω wiki (τα wiki politics με απασχολουν ιδιαιτερα τον τελευταιο καιρο μετα το σχετικο αφιερωμα του re-public) πανω στα ζητηματα της συγχρονης Κεντροαριστερας, εναν ανοικτο χωρο διαδυκτιακης ζυμωσης, σαν αποτελεσμα του οποιου θα μπορουσε να ειναι ακομα και η κοινη δραση υπερ ενος κομματος, οπως με τη Σεγκολεν.
@ nmpardakis
ευχαριστω για τα καλα σου λογια, η εκτιμηση ειναι αμοιβαια για τη δουλεια που κανεις στο neolaia.gr
swstos....
Το μανιφέστο του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αυτιστικό ευχολόγιο το οποίο μάλιστα δεν δίνει καμμία συγκεκριμένη απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.
Π
www.parrisia.com
Δημοσίευση σχολίου