Εναλλακτικός τίτλος: Πανευρωπαϊκή ήττα της σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς
Η καθαρή νίκη του Νικολά Σαρκοζί, είναι ένα ιστορικό γεγονός. Συμβολίζει την επικράτηση και πολιτική κυριαρχία της ακροδεξιάς ρητορικής, της λογικής της σύγκρουσης και της καταστολής, του ξενοφοβισμού και του άκρατου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού σε μια ανοικτή χώρα με προοδευτικό πνεύμα και έμφαση στο κοινωνικό κράτος.
Το έργο παίχτηκε σε δύο πράξεις, η πρώτη με την επιτυχία του Λεπέν το 2002, και η δεύτερη την 6η Μαϊου 2007.
Ο αρσενικός Θάτσερ και το αγγλοσαξωνικό πρότυπό της με περίβλημα από ολίγο μπλερισμό ανέλαβε τα ηνία της Γαλλίας για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Οι επιπτώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα είναι ορατές και με σιγουριά θα οδηγήσουν σε ένα ντόμινο αντιδράσεων σε όλες τις άλλες χώρες.
Αυτό για το οποίο ο Σαρκοζί είναι άξιος συγχαρητηρίων και παράλληλα το πλέον ανησυχητικό για όλους τους προοδευτικούς είναι η καθαρότητα του λόγου του.
Δήλωσε με ευθύτητα δεξιός, ρατσιστής, φιλοαμερικανός, νεοφιλελεύθερος, υπέρ της κοινωνικής σύγκρουσης και των λογικών της καταστολής.
Και κέρδισε ως τέτοιος.
Η Γαλλική κοινωνία επιβεβαίωσε το δεξιό μετασχηματισμό της. Για να είμαστε ακριβείς επιβεβαίωσε την πανευρωπαϊκή κοινωνική μετατόπιση προς τα δεξιά.
Παντού οι Ευρωπαίοι αποδοκιμάζουν τη σοσιαλδημοκρατία, της καταλογίζουν λάθη και παραλείψεις σε συνδυασμό με ρηχό και θολό λόγο και σύγκληση με τη δεξιά.
Το περίεργο και συνάμα θετικό είναι πως καταδικάζουν και την έλλειψη ουσιαστικού διαφορετικού πολιτικού ιδεολογικού στίγματος της σύγχρονης Αριστεράς και Καντροαριστεράς. Επιλέγουν μία καθαρή δεξιά φωνή-πολιτική ζητώντας όμως και έναν καθαρό Αριστερό λόγο και όραμα. Αυτή είναι και η μεγάλη ελπίδα που απομένει στην καταρακωμμένη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Φινλανδία (εδώ ο σοσιαλισμός χάνει ακόμα και πολιτικά επιτυχημένος) σύντομα Μ. Βρετανία έχουν υποδεχθεί το συντηρητισμό.
Η Ιταλία έχει Κεντροαριστερή κυβέρνηση αλλά τόσο ασταθή...
Η Ισπανία έχει το μοναδικό σοβαρό σοσιαλιστή ηγέτη που μπορεί να παραδειγματίσει τους ομοϊδεάτες του.
4 σχόλια:
Κλάφτα Ι-ππολύτη....
Σ;-(
Πριν μιλήσουμε για δεξιά στροφή, θα πρέπει να επανακαθορίσουμε τους όρους ‘αριστερά’ και ‘δεξιά’ γιατί εκ των πραγμάτων έχουν αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια. Πχ ενώ ο οικονομικά εθνικός προστατευτισμός για χρόνια υπήρξε το λάβαρο της αριστεράς, σήμερα η κοινωνία τον αναζητά (και τον βρίσκει) στη δεξιά. Αντίστροφα, υπερεθνικές πρωτοβουλίες που ανταποκρίνονται στις ανάγκες μιας ελίτ (της γνώσης πχ και της τεχνολογικής εξέλιξης) που ήταν παραδοσιακές ‘δεξιές’ στρατηγικές, σήμερα εκφράζονται κυρίως από τη σοσιαλδημοκρατία. Αυτό που λέμε ‘δεξιά’ στροφή ίσως να μην είναι τίποτε άλλο από την στασιμότητα, χαρακτηριστική δυστυχώς όλων των πολιτικών τάσεων.
εκπληκτικό το σχόλιο του συνblogger degreece..έτσι ακριβώς είναι...
"Παντού οι Ευρωπαίοι αποδοκιμάζουν τη σοσιαλδημοκρατία, της καταλογίζουν λάθη και παραλείψεις" Και ξέρεις γιατί συνέβη αυτό, ε? Γιατί κάτι λαοπλάνοι σαν τον Ανδρέα και τον Σημίτη μάς πέθαναν στην κοροϊδία
Π
Δημοσίευση σχολίου