Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007

Κείμενο για τη νέα Κεντροαριστερά (2)

Η επεξεργασία θέσεων και ιδεών σε ένα αναγεννημένο κόμμα είναι μια εξίσου απαραίτητη διαδικασία πέραν των οργανωτικών αλλαγών. Προταιρεότητες ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο κυβερνητικό του πρόγραμμα θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι:

Νέα εξωτερική πολιτικη

Άμεση επίλυση όλων των εκκρεμών εθνικών διαφορών που καθυστερούν την ανάπτυξη της χώρας στο διεθνές περιβάλλον.

Το Σκοπιανό είναι ένα ζήτημα με λάθος χειρισμούς που κόστισαν και προεξοφλούν μια ήττα την οποία δύσκολα θα αποφύγουμε. Ας δοθεί μια ύστατη μάχη και ας καταλήξουμε σε έναν οδυνηρό συμβιβασμό που θα κλείσει όμως το ζήτημα οριστικά. Ας δοθεί μετά η ουσιαστιή μάχη για την ενημέρωση των ευρωπαίων και άλλων αλλοδαπών πολιτών για το Μ. Αλέξανδρο και τη Μακεδονία. (παλαιότερο post)

Τα ελληνοτουρκικά χρονίζουν χωρίς λόγο. Η λύση είναι μονόδρομος. Προσπάθεια για εδώ και τώρα λύση στο πλαίσιο της Ε.Ε. Από εκεί και πέρα οφείλουμε να ακολουθήσουμε το δρόμο της συνεργασίας και της αλληλεγγύης με τους γείτονες ώστε να καταστούμε από κοινού ένας ισχυρός πόλος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αν υπολογίσουμε ποτέ πόσα κέρδη μπορούμε να έχουμε από τη συνεργασία μας με την Τουρκία τότε θα συνειδητοποιήσουμε και το τεράστιο κόστος των χρόνιων διαφορών.

Όταν κλείσουμε αυτά τα ζητήματα, τότε χωρίς βαρίδια η χώρα μας θα πρέπει να προσδεθεί εκ νέου στο σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., να δώσει τη μάχη για την ουσιαστική Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, για τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Κρατών με ισχυρή οικονομία, διεθνή παρουσία, ασφαλές κοινωνικό κράτος, ποιότητα ζωής, αποδοτικούς δημοκρατικούς θεσμούς και στόχο την ειρήνη και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος.

Ριζική αναδιαμόρφωση του πολιτικού συστήματος

Οι απόψεις μου βρίσκονται σε αυτά τα παλαιότερα post
(η πολιτική απαξιώνεται, οι πολιτικοί εθελοτυφλούν, προεδρικές αναζητήσεις, εκλογικά μαγειρέματα). Θεωρώ το συγκεκριμένο σημείο κομβικό για την αναζωογόνηση της πολιτικής, ενώ η εφαρμόγή μια τέτοιας μεταρρύθμισης μπορεί να γίνει πράξη μόνο από μία ισχυρή Κεντροαριστερή παράταξη και επ' ουδενί από μία παλαιοκομματική και παρωχημένη νεο Δεξιά.

Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας

Είναι το σημείο που απαιτεί ρήξη με το παρελθόν. Είναι μια μεταρρύθμιση που μπορεί να γίνει μόνο από τη σοσιαλδημοκρατία, με αποφασιστικότητα και διάθεση να "ματώσει" για να πετύχει. Είναι αδήριτη ανάγκη για το καλό της ίδιας της Εκκλησίας, της Θρρησκείας για την ακρίβεια. Την εξάλειψη του παρεμβατισμού του κλήρου σε πολιτικά θέματα, τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την "εκκοσμίκεση" της παρεχόμενης παιδείας.

Παιδεία-Υγεία

Η θέση πρέπει να είναι σαφής. Εκεί που αποτυγχάνει η αγορά και προέχει η κοινωνία, το κράτος πρέπει να έχει ουσιαστικό ρόλο όχι όμως υπερσυγκρετωτικό. Αντίθετα να δημιουργήσει συνθήκες αγοράς (market like) που θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό, παράλληλα με την πλήρη αυτονόμηση της λειτουργίας των ΑΕΙ και των μεγάλων ιατρικών κέντρων, τη μεταφορά αρμοδιοτήτων για τα σχολεία στην τοπική αυτοδιοίκηση. (σχετικά posts 1,2).

Kράτος

Ο περιορισμός των προσλήψεων, η ανακατανομή των υπαλλήλων, η σύνδεση της εργσίας με τα αποτελέσματα, η κωδικοποίηση της νομθεσίας και η περιστολή της γραφεικρατίας με σύμπτυξη υπηρεσιών είναι μερικά από τα απαραίτητα. Και όλα αυτά συνδιασμένα με την αποκομματικοποίηση των προσλήψεων. Πως; Με την υποχρεωτική υπαγωγή όλων των προσλήψεων σε διακομματική επιτροπή της Βουλής και τη λειτουργία ανεξάρτητης αρχής υπεύθυνης για το αδιάβλητο των διαδικασιών. Τέλος ανεξάρτητος οργανισμός να αναλάβει την αξιολόγηση των υπαλλήλων και την αποδοτικότητα της εργασίας τους.


buzz it!

1 σχόλιο:

Γιάννης Παπαϊωάννου είπε...

Ειλικρινά μου αρέσει που έχεις θέσεις και τις προβάλεις με πάθος. Αυτό είναι κάτι που σπανίζει και ειδικότερα αυτό είναι το οξυγόνο για την δημοκρατία.
Δεν πειράζει που την συγκεκριμένη στιγμή είμαστε σε διαφορετική πλευρά του λόφου. Πάντα ΠΑΣΟΚ είμαστε.
Λίγη κριτική τώρα ,όχι επί της ουσίας των προτάσεων σου αλλά επί του πρακτέου.

Η χώρα μας για διάφορους λόγους πορεύεται με συγκεκριμένους ρυθμούς που όσο και να προσπαθήσουμε είναι αδύνατον να τους επιταχύνουμε.
Ο κάθε λόγος από αυτούς θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα για ένα πολυσέλιδο βιβλίο μελέτης.

Οπότε σε κάθε πρόταση υπάρχει και ένα όριο που τίθεται και αυτό είναι το όριο του εφικτού.

Καλό αγώνα σύντροφε.


Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει: Όσα δεν φτάνει η Αλεπού…