Η νυν κυβέρνηση διακρίνεται για τη λατρεία της στις δημοσκοπήσεις και τα αποτελέσματά τους. Γενικά, είναι αλήθεια πως η κοινή γνώμη στο σύνολό της έχει εγκλωβιστεί στο δόκανο των δημοσκοπήσεων, δίνοντας τους περισσότερη σημασία απ’ ό,τι επιβάλλεται συμβάλλοντας και αυτή με τον τρόπο της στην ποδοσφαιροποίηση του πολιτικού λόγου και διαλόγου, που όλο και συχνότερα περιορίζεται στο "εσείς είστε 5 μονάδες πίσω, είστε χαμένοι, με ποιο δικαίωμα μιλάτε" αντί να εκτίθενται οι απόψεις και οι αντιρρήσεις στο πλαίσιο ενός πολιτισμένου και δημοκρατικού διαλόγου.
Στην εποχή μας οι δημοσκοπήσεις συνιστούν ένα ποικιλόμορφο όπλο στα χέρια της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και κυρίως των ΜΜΕ.
Για τους πρώτους, όταν είναι ευνοϊκές, λειτουργούν ως η κολυμβίθρα του Σηλωάμ που τους αποκαθάρει από όλες τις εσφαλμένες επιλογές και τα ανεπίτρεπτα σκάνδαλα και κυρίως τους επιτρέπει να αλλάζουν με μεγάλη ευκολία την αντζέντα.
Για τους δεύτερους, μπορούν να αξιοποιηθούν ως μοχλός πίεσης ενάντια στην κυβέρνηση ώστε να υποπέσει σε ένα βιαστικό λάθος που θα της στοιχίσει ακόμα περισσότερο.
Για τα ΜΜΕ, είναι ο δικός τους τρόπος να καθορίζουν την πολιτική αντζέντα ενίοτε δε και με τους όρους που θέλουν τα ίδια...
Σίγουρα δεν αποτελούν καινούριο φρούτο στην πολιτική ζωή, πάντα οι πολιτικοί λειτουργούσαν με τη σκέψη τους στο πολιτικό κόστος και στον αντίκτυπο που έχουν οι ενέργειες τους στο λαό. Αυτό που είναι πρωτόγνωρο είναι ο μηδενισμός του χρόνου ανάμεσα στην πολιτική ενέργεια και την κρίση της από το λαό και την επίδραση που έχει αυτή η κρίση
Και εξηγώ: ο πολιτικές ενέργειες-επιλογές που γίνονται την Πέμπτη κρίνονται από τη δημοσκόπηση που έχει η εφημερίδα της Κυριακής και ή θεοποιούνται ή καταδικάζονται δίχως άλλο, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ανάλογο κλίμα τόσο μεταξύ των πολιτικών στελεχών όσο και στην ίδια την κοινωνία, που επηρεάζεται αυτόματα από την πρώτη της σκέψη πάνω στο θέμα (αν δεχθούμε τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων) στις επόμενες σκέψεις της. Το θέμα δε της επικαιρότητας αλλάζει και μεταφέρεται από την ουσία της πολιτικής στην αποδοτικότητα της σε εκλογικά οφέλη.
Με λίγα λόγια, η πρώτη αντίδραση των πολιτών καταγράφεται με τέτοιο τρόπο που επηρεάζει ταυτόχρονα τη λειτουργία των πολιτικών αλλά και τη γνώμη που τελικά θα σχηματίσουν οι ίδιοι οι πολίτες εφόσον το κλίμα διαμορφώνεται από τις δημοσκοπήσεις. Ένας περίεργος κοινωνικός αυτισμός.
Ο πολιτικός αρχηγός, λοιπόν, είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει εκείνη την πολιτική επιλογή που θα φαίνεται πιο φιλολαϊκή ή τουλάχιστον θα συμβιβάζεται το ρεύμα της κοινωνίας προκειμένου να εξασφαλίσει την ηρεμία και την επιδοκιμασία από τα στελέχη του καθώς και από τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη, κερδίζοντας παράλληλα και χρόνο.
Υπάρχει φυσικά και η επιλογή απλά της σωστής επικοινωνιακής πολιτικής σε συνδυασμό με την "κυριαρχία της απουσίας". Όμως, όπως κατέδειξε και το πείραμα της ΝΔ κάτι τέτοιο είναι βραχύβιο και μπορεί να εφαρμοστεί μόνο τον καιρό που ο κόσμος ξεχνά τα πολιτικά και θέλει περισσότερη ηρεμία. Όταν ανακύψουν τα μεγάλα προβλήματα τότε η πολιτική παρουσία και οι ουσιαστικές κινήσεις και επιλογές είναι επιβεβλημένες.
Έτσι, λοιπόν, ο πολιτικός ηγέτης και γενικά ο πολιτικός κόσμος ακολουθεί λαϊκίστικες και εύκολες επιλογές, που καλλιεργούν την αυταρέσκειά του μέσω των δημοσκοπήσεων, με στόχο το σύντομο μικροκομματικό συμφέρον και όχι την μακροπρόθεσμη απόδοση σε κέρδος των πολιτών, ενισχύοντας παράλληλα την αυταρέσκεια και των ίδιων των πολιτών. Επιλέγει την ποσοτική και όχι την ποιοτική άσκηση της πολιτικής, κάνει συνειδητά ένα πρωτόγονο (για την πολιτική πρόοδο που έχουμε σημειώσει) πολιτικό σφάλμα, που παρουσιάζεται όμως πιο ελκυστικό σήμερα στα πιεστικά χρονικά όρια υπό το βάρος και του αδηφάγου μιντιακού συστήματος.
Ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Λυπάμαι, πραγματικά τον πολιτικό ηγέτη που θεωρεί τα γκάλοπ κάτι παραπάνω από ένα ενδιαφέρον εργαλείο. Λυπάμαι, τον ηγέτη που ακολούθησε, επιλέγει ή θα υιοθετήσει στο μέλλον την καταδικασμένη πολιτική των δημοσκοπήσεων, γιατί
αν δεν ενθουσιαστεί γρήγορα από τα θετικά αποτελέσματα της υιοθέτησης φιλολαϊκών και συνθημάτων με αμφίβολα ωφέλη σε βάθος χρόνου,
τότε σίγουρα θα απογοητευθεί γρήγορα από τη μη ανταπόκριση του λόγου του και θα επιλέξει την πλέον λανθασμένη, την πολιτική του ώριμου φρούτου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου